bez tytułu

[Phete]

Witam.
Pomyślałem , że wrzucę coś swojego.
Co prawda z tego co widziałem większość wrzuca matariały na piosenki
ale cóż , zaryzykuje


W czym tkwi istota człowieka?
w czym , jeśli nie w chwili
gdy opadłe powieki wyryją w oczach obraz
jedyny , ostatni juz , na wieki...
Gdy bez widocznych objawów
stygnące ciało
odda temu co stworzył , swoją duszę całą

gdzież indziej? gdzież spokojniej
niż w nieskończoności?
wśród niepamięci , bez czucia , bez tej zmysłowości
która to nieraz nam oczy przymyka...
gdzie temperament z charakterem znika

I tylko nadzieja , lecz na co?
wszak światło najwyższego może być ułudą
wtedy co począć , jakim sprostać trudom
by się oswoić z tą wieczną nicością...
choć próżno mówić , wszak otuli nas mrok
obojętnością...

Tak oto człowiek na swej krotkiej drodze
ulegając jednym by się podnieść znowu
idzie niosąc brzemię , brzemię chrystusowe
tylko o jedno pytam...PO JAKĄ CHOROBĘ??


z niecierpliwością czekam na opinie ( baty , sugestie , pochwały , na to wszystko na co zasłużę )
Pozdrawiam.

[spalding]

dla mnie i forma i tresc poko: pointa tylko nie zaskakuje (niestety) gdyz caly wiersz na nia przygotowuje , aj to tak lubie z zaskoczenia w leb dostac pzdrw i tradycyjnie :beer:

[Petrvs]

Pozdrawiam kolegę "zza miedzy" :lol: Wiersz całkiem fajny, podoba mi się, a jeśli chodzi o pointę to podzielam zdanie spaldinga, który bardzo trafnie to ujął. Brava. poko:

[Phete]

A dziękuję bardzo , choć osobiście uważam że pointa nie zawsze musi zaskakiwać
a pisząc ten wiersz nie zamierzałem tego z pointować "kopniakiem" czy innym dynamizatorem niewerbalnym

Również pozdrawiam kolegę "zza miedzy"