Chrzest Jacka!

[Przemek]

Ale co to za rozrywka oglądać już obejrzany serial?

Oj, chyba nigdy nie oglądałeś Alternatywy 4, Zmienników, Czterech pancernych i wielu wielu innych seriali. Wierz mi, że obejrzenie niektórych nawet po raz dziesiąty jest doskonałą rozrywką.

[Zbigniew]

Wierzę, wierzę.
Ale mimo wszystko, na pamięć wszystkich odcinków zapewne nie pamiętasz

[MacB]

obejrzenie niektórych [seriali*] nawet po raz dziesiąty jest doskonałą rozrywką.

Zgoda!

Alternatywy 4, Zmienników

Przy całej sympatii dla Barei - niestety nie. Bareja to pięciopak. Genialny, ale tylko pięciopak

----
* czy serialów?

[Niktważny]

to nie miałbym, ich w stosunku do postawy JK

A ja nie mam pewności, czy człowiek - nawet taki, jak JK - w tej szczególnej sytuacji, jaką jest zbliżająca sie śmierć, nie jest w stanie całkowicie lub częściowo przewartościować swojej postawy względem np. spraw religijnych. Podklreślam: nie mam pewności.
Ludzie w obliczu swojej smierci a także smierci swoich bliskich zachowują postawy bardzo różne, czasem bardzo dziwne.

[Simon]

Ludzie w obliczu swojej smierci a także smierci swoich bliskich zachowują postawy bardzo różne, czasem bardzo dziwne.

I zapewne irracjonalne, których to postaw nigdy by nie przyjęli w pełni sił. Pozostaje więc pytanie na ile takie, jak piszesz - czasem bardzo dziwne - postawy uznać za prawdziwe, płynące z potrzeby umysłu, przemiany...

[Przemek]

A ja nie mam pewności, czy człowiek - nawet taki, jak JK - w tej szczególnej sytuacji, jaką jest zbliżająca sie śmierć, nie jest w stanie całkowicie lub częściowo przewartościować swojej postawy względem np. spraw religijnych. Podklreślam: nie mam pewności.

Oczywiście, wątpliwości można mieć. Ja jednak myślę, że nawet gdyby JK zdecydowanie zażądał Chrztu, to na pewno nie jako manifestację jego katolicyzmu rzymskiego, Chrzest raczej byłby symbolem utożsamienia się z pewną kulturą, tradycją, lub choćby nawet próbą sprawienia przyjemności bliskim, ale nie przejawem religijności.

[Niktważny]

Pozostaje więc pytanie na ile takie, jak piszesz - czasem bardzo dziwne - postawy uznać za prawdziwe, płynące z potrzeby umysłu, przemiany...

Nie wiem.
Zawsze można powiedzieć, że nawet jesli nie zrobiłiby czegoś tam w stanie całkowitej przytomności, świadomości, w pełni sił to jednak w tym danym momencie, w tej danej chwili postępował szczerze. W tej danej chwili być może potrzebował tego, czego całe życie nie potrzebował. Choć akurat w przypadku JK jakieś tam próby przyjęcia chrztu były także i za życia, ze tak powiem, w pełni zdrowia. To też zresztą - te próby - mogły sprawiać, że do niezłomnej postawy JK można było mieć wątpliwości.

Chrzest raczej byłby symbolem utożsamienia się z pewną kulturą, tradycją, lub choćby nawet próbą sprawienia przyjemności bliskim, ale nie przejawem religijności.

hmmm, no nie wiem, czy najważniejszą potrzebą człowieka przed smiercią jest potrzeba utożsamienia się z kulturą. Ale ok, być może, że tak. Tylko, czy sądzisz, iż JK poczucia związku, jakiejś łączności z kulturą czy tradycją nie miał? Sądzę, że cała jego twórczość potwierdza, iż w kulturze i tradycji "siedział" głęboko.

[MacB]

w przypadku JK jakieś tam próby przyjęcia chrztu były także i za życia, ze tak powiem, w pełni zdrowia. To też zresztą - te próby - mogły sprawiać, że do niezłomnej postawy JK można było mieć wątpliwości.

Ale chyba nie masz wątpliwości, Pawle, że te próby były raczej

symbolem utożsamienia się z pewną kulturą, tradycją

niż

całkowitym lub częściowym przewartościowaniem swojej postawy względem np. spraw religijnych.

I dlatego nieuprawniony jest Twój wniosek

że do niezłomnej postawy JK można było mieć wątpliwości.

[MacB]

A tak w ogóle, to chciałbym się Wam pochwalić, że habemus filii* i sam już myślę o ochrzczeniu syna, właśnie w ramach utożsamienia się z pewną kulturą i tradycją.
A teraz idę pić wódeczkę . Amen!


----
*3710 g
55 cm

[Przemek]

Choć akurat w przypadku JK jakieś tam próby przyjęcia chrztu były także i za życia, ze tak powiem, w pełni zdrowia.

Próby, czy jedna próba ?

[Elzbieta]

A tak w ogóle, to chciałbym się Wam pochwalić, że habemus filii*
----
*3710 g
55 cm

To gratulacje! lonik:

[tmach]

*3710 g
55 cm

Malutki to on nie jest. Gratulacje !!!

[Simon]

Maćku: :piwko:

[Kuba Mędrzycki]

To gratulacje!

A ja nie pogratuluję, tylko pożyczę zdrowia dla Twojego kolejnego potomka, Maćku!
Dlaczego nie pogratuluję? Bo wydaje mi się to nieco idiotyczne. Pogratulować można ewentualnie matce za ciążę i katusze związane z samym 'rozwiązaniem'. A gratulować ojcu czego? Tego, że spłodził? Myślę, że takie gratulacje są nawet w jakimś sensie upokarzające.
Z gratulacjami dla obojga rodziców lepiej poczekać parę lat, aż coś z 'tego' sensownego wyrośnie.

[MacB]

Dziękuję, dziękuję
Wkleiłbym fotkę, ale klikać każdy może, a opracować zdjęcie w PS już nie każdy Sorry. Wybasz cue. wracab jutro Pa!

[pkosela]

*3710 g 55 cm

No, no... Gratulacje i zdrówka dla całej familii!

[gosiafar]

*3710 g
55 cm

Wspaniała nowina, Maćku! Gratuluję! *-`-

[Ola K.]

Zaglądam ciekawie, co się dzieje w tym potencjalnie burzliwym wątku, a tu niespodzianka. Gratuluję Macku, Tobie i Rodzinie wszystkiego dobrego!

[Krasny]

Habemus filium raczej, ale również gratuluje

[Julioanna]

Serdeczne gratulacje!
Niechaj człowieczek rośnie na dzielnego człowieka!

[Nowhere Woman]

Przyłączam się do gratulacji

[MacB]

Habemus filium raczej

...nie znamy już łaciny...
Raz jeszcze dziękuję i przepraszam za nocne literówki; byłem... hmmm...

[Dodano 21 października 2008 o 11:54]
Acha! I jeszcze za off-top przepraszam - można to gdzieś do HP uprzątnąć

[Zeratul]

Acha! I jeszcze za off-top przepraszam - można to gdzieś do HP uprzątnąć

Chociaż coś pozytywnego w wątku

Serdeczne gratulacje!
Niechaj człowieczek rośnie na dzielnego człowieka!

I kaczmarofila przede wszystkim

Pozdrawiam
Z.

[liptus]

Podczas liturgii Wielkiej Nocy jest modlitwa, która brzmi mniej więcej tak: "Panie spraw, aby Ci, którzy Cię nie znają, mogli poprzez uczciwość serc swoich, żyć w zgodzie z Twoim Prawem i dzięki temu zaznać zbawienia".

Czyli jeśli żyjesz dobrze i nie krzywdzisz ludzi, ani samego siebie to nikt Ci na bramce do Nieba nie będzie robił problemów

Racja, jednak nad ogólnym sensem bym polemizował. Słowa owej modlitwy odnoszą się do nieznających Chrystusa, ale nie do tych, którzy mieli okazję Go poznać (słyszeć o Jego nauce). W przypadku Jacka, który niewątpliwie związany był z Polską jakąś pępowiną, dorastał w kulturze katolickiej, nie można powiedzieć, że nie miał okazji zapoznać się z nauką Jezusa. Zresztą jej znajomość niejednokrotnie można stwierdzić analizując jego wiersze.

[Niktważny]

Ale chyba nie masz wątpliwości

Ale chyba mam wątpliwości. Mam wątpliwości, bo uważam, ze Jacek Kaczmarski był myślącym, poszukującym i wątpiącym człowiekiem a nie - jak go tu niektórzy usiłują przedstawiać - wszystkiego zawsze najpewniejszym na świecie mądralą, który sie nie mylił, który wszystko zawsze świetnie wiedział, postepował zawsze w pełni racjonalnie i w sposób głęboko przemyślany itd.

Jestem w stanie dopuścić do siebie myśl, że JK mógł chcieć przyjać chrzest np. z ciekawości, jak to będzie i czy coś sie zmieni, albo dlatego, bo ktoś go o przyjęcie chrztu prosił. Jestem tez w stanie dopuścić myśl, że chciał sie poprze chrzest wpisać głębiej w tradycję i kulturę, ale też zrozumiałbym i nie dziwiłbym się, gdy JK doznał nagłego religijnego oświecenia.

[Simon]

a nie - jak go tu niektórzy usiłują przedstawiać - wszystkiego zawsze najpewniejszym na świecie mądralą, który sie nie mylił, który wszystko zawsze świetnie wiedział, postepował zawsze w pełni racjonalnie i w sposób głęboko przemyślany itd.

Ktoś go tak usiłuje przedstawiać? :niespodzianka:

Jestem w stanie dopuścić do siebie myśl, że JK mógł chcieć przyjać chrzest np. z ciekawości, jak to będzie i czy coś sie zmieni, albo dlatego, bo ktoś go o przyjęcie chrztu prosił. Jestem tez wstanie dopuścić do siebie myśl, że chciał sie poprze chrzest wpisać głębiej w tradycję i kulturę, ale też zrozumiałbym i nie dziwłbym się, gdym doznał nagłego religijnego oświecenia.

Oczywiście. Paweł - dopuścić do siebie można bardzo różne myśli. Można np. dopuścić myśl, że rozważał wewnętrznie wstąpienie do innej wspólnoty niźli ta, w której "wyrósł". Możemy sobie w ten sposób gdybać do - nomen omen - śmierci...

[Niktważny]

Można np. dopuścić myśl, że rozważał wewnętrznie wstąpienie do innej wspólnoty niźli ta, w której "wyrósł". Możemy sobie w ten sposób gdybać do - nomen omen - śmierci...

Ale ja nie mówię o rozważaniach na temat, o którym nic nie wiemy. Mowię, że - znając JK z opowiadań przeróżnych ludzi - rysuje mi się on, jako postać, która mogła się - szukając sposobności przyjęcia chrztu - kierować bardzo różnymi motywacjami. Mógł JK dzisiaj chcieć tego chrztu, bo po prostu tak a jutro - mieć chrzest i sprawy religijne głęboko w dupie.

[Kuba Mędrzycki]

Jestem w stanie dopuścić do siebie myśl, że JK mógł chcieć przyjać chrzest np. z ciekawości, jak to będzie i czy coś sie zmieni

Naprawdę dopuszczasz do siebie myśl, że będąc na łożu śmierci, na wpół nieprzytomnego Jacka zżerała ciekawość jak to będzie jak przyjmie chrzest? Może właśnie wynikało to ewentualnie z tego, że nie był w tamtej chwili w pełni sił umysłowych, a może po prostu wykorzystano ten stan?
Ja, co by kolejny raz przypodobać się Lutrowi , pozostaję przy wersji nieświadomego przyjęcia chrztu.

[Niktważny]

Ktoś go tak usiłuje przedstawiać?

Napewno nie Ty, Simonie.

Naprawdę dopuszczasz do siebie myśl, że będąc na łożu śmierci,

Nie, nie na łożu smierci. Mówię o próbach podejmowanych wcześniej - za swiadomego i zdrowego zywota. Z kontekstu - gdybyś czytał - wywnioskowałbyś o czym mowa. Do moich słów odnośnie tych prób odwołał sie Maciek i ja - w odpowiedzi - dalej o nich mówiłem a nie o chrzcie, który w końcu został przeprowadzony przed zgonem.

[Dodano 21 października 2008 o 15:16]

pozostaję przy wersji nieświadomego przyjęcia chrztu.

a te próby, które jednak podjął kiedyś tam wcześniej tez podjął nieświadomie, tez był nieprzytomny? O ile wiem, próby były dwie - jedna po narodzeniu Kosmy, druga później - gdzieś tak w okolicach chrztu Patrycji. Mogę sie co do dat mylić, ale pamiętam, że dwa razy jakoś tam JK się własnym chrztem interesował.

[Kuba Mędrzycki]

Nie, nie na łożu smierci. Mówię o próbach podejmowanych wcześniej - za swiadomego i zdrowego zywota.

A to przepraszam, pogubiłem się już.

Tak czy inaczej, chyba najsensowniejsze wydają się słowa Simona:

Możemy sobie w ten sposób gdybać do - nomen omen - śmierci...

pozostaję przy wersji nieświadomego przyjęcia chrztu.

a te próby, które jednak podjął kiedyś tam wcześniej tez podjął nieświadomie, tez był nieprzytomny?

Nie nie, tego nie twierdzę. Chociaż... Chodzi tu oczywiście o zupełnie inny rodzaj zburzenia świadomości.