***

[michalf]

Pogoda za oknem skłoniła mnie do takiej małej wiosennej impresji w formie sonetu.


Podnoszę łyk zielonych traw
Nad nieba rozwodniony pot -
Soczyste łoże wziąłem wpław,
Gdy nie był dany w chmurach lot.

Zmęczonym oczom w sukurs szło
To morze lilipucich pik,
Co pieszczotliwie ciało dźgło -
A bólu w tym nie było nic.

W pędzący wiatr wetkany szept
Miał przysiąg narzeczonej moc;
W otwarte uszy pieśnią wszedł,
Na którą krótkie dzień i noc.

Natury nieskończony czar
Mym stopom oddał dziś się w dar.