POWIEDZ MAMO

[Wojtek L.]

POWIEDZ MAMO

Powiedz Mamo jak tam w niebie
W tej dzielącej nas oddali
Czy czekali tam na Ciebie
Czy Cię godnie przywitali
Powiedz czy tam odpoczywasz
Czy sie możesz rzucić w chmury
Czy sie zdrowo tam odżywiasz
I czy patrzysz na nas z góry

Powiedz jak tam w niebie Mamo
Czy widziałaś już anioły
Czy tam żyje sie tak samo
Czy też chodzi się do szkoły
Powiedz Mamo jak tam w niebie
Czy Bóg dogląda wszystkiego
Za to, że nam zabrał Ciebie
Przekaż, że mam żal do Niego

Powiedz Mamo jak tam w niebie
Musi być tam bardzo ładnie
Jeśli wciąż się martwisz o nas
To zupełnie bezpodstawnie
Tata w pracy potem z nami
Tak już minął kolejny roczek
Opiekuję się siostrami
Strach już zniknął z pięknych oczek

Nieraz rady już nie daję
Bardzo mi brakuje Ciebie
Lecz się staram, nie poddaję
I do zobaczenia w niebie

[Zbrozło]

Brrrr smutne..

[Nowhere Woman]

Nie wiem, czy pewna naiwność to zabieg celowy, ale mocne jest.

[Mat]

Tak już minął kolejny roczek
Opiekuję się siostrami
Strach już zniknął z pięknych oczek

brrrrr 8o a reszta całkiem gładko Jeśli jest to stylizacja (tak jak zauważyła Nowhere Woman) to ja jestem na tak!

[Wojtek L.]

Nie wiem, czy pewna naiwność to zabieg celowy, ale mocne jest.

Mogłabyś rozwinąć bo nie bardo rozumiem o co Ci chodzi

[Nowhere Woman]

Mogłabyś rozwinąć bo nie bardo rozumiem o co Ci chodzi

Chodzi mi o to, że jeżeli ten dziecięcy język (bardzo dokładnie, wręcz momentami częstochowskie rymy jak roczek-oczek , proste zdania i zdrobnienia) jest tu użyta świadomie i z rozmysłem, to wiersz naprawdę trafia w te emocje, w które powinien - no i wiadomo, czy chodzi o tzw. kunszt warsztatu, czy po prostu autor inaczej pisać nie umie )

[Wojtek L.]

jest tu użyta świadomie i z rozmysłem,

szczerze mówiąc to nie myślałem pisząc wiersz nad językiem starałem sie tylko wczuć w dzieci które widziałem na pogrzebie

czy chodzi o tzw. kunszt warsztatu, czy po prostu autor inaczej pisać nie umie

O warsztacie trudno mówić, gdyż dopiero się wykształca (mam nadzieję) i pozostawia wiele do życzenia ) Ale pisać inaczej tez potrafię Pozdrawiam

[Alek]

starałem sie tylko wczuć w dzieci które widziałem na pogrzebie

Tak już minął kolejny roczek

Nie bardzo to rozumiem.

[Wojtek L.]

Nie bardzo to rozumiem.

No chodzi mniej więcej o to, ze chciałem sie wczuć w te dzieci, które widziałem na pogrzebie ale już po jakimś czasie już po pogrzebie. Stawiałem siebie w ich sytuacji, a także w sytuacji ich najstarszego brata(mojego rówieśnika). Troche skomplikowane te moje wytłumaczenia ale mam nadzieje ze choć trochę zrozumiałe