Hamlet w reżyserii Nekrosiusa 29.01.2008 w TVP Kultura

[dauri]

Dziś o godz. 20.20 TVP Kultura wyemituje "Hamleta" w reż. Eimuntasa Nekrosiusa, wizjonera, geniusza teatru, "ostatniego litewskiego poganina". Jest to inscenizacja legendarna, wszystkim gorąco polecam. Sam nie widziałem, ale znam z relacji naocznych świadków, a także ze szczegółowego opisu w "Didaskaliach". Miałem natomiast okazję obejrzeć jego "Makbeta" na festiwalu "Kontakt" w Toruniu - było to coś wielkiego. Pomysły inscenizacyjne Nekrosiusa dosłownie wbijają w fotel, pomimo iż używa rzeczy najprostszych: takich jak woda, kamień, drewno. Spektakl będzie poprzedzony wywiadem.

<!-- m --><a class="postlink" href="http://www.rp.pl/artykul/86914.html">http://www.rp.pl/artykul/86914.html</a><!-- m -->
<!-- m --><a class="postlink" href="http://news.o.pl/2006/05/18/eimuntas-nekrosius-ostatni-litewski-poganin/">http://news.o.pl/2006/05/18/eimuntas-ne ... i-poganin/</a><!-- m -->

[nadzieja]

Oglądałam. Spektakl, oprócz wywiadu z reżyserem był poprzedzony ciekawą rozmową z Krystyną Meissner (tą od "Kontaktu" w Toruniu). Porównywała ona dwa teatry - rosyjski, pełen respektu, szacunku do klasyki, zachowawczy, konserwatywny w interpretacjach i litewski, świeży, obrazoburczy, nowatorski. Wczorajszy "Hamlet" potwierdził jej pogląd.
Podobała mi się sama gra aktorów, pełna ekspresji i ludzkich reakcji, bardzo emocjonalna, żadnych teatralnych recytacji, była ona na tyle ekstrawertyczna, że czasami wprowadzała w zakłopotanie, żeby nie powiedzieć: przerażenie.
Nekrosius jest dla mistrzem pomysłowych rekwizytów, im prostszy, bardziej surowy przedmiot, tym bardziej złożone ma znaczenie i skomplikowaną symbolikę. Bardzo mi się podobało wykorzystanie bryły lodu w kluczowych scenach, ognia i elementu piły tarczowej (to chyba tak się nazywa).
Każda scena była dokładnie i szczegółowo przemyślana, a jednocześnie pełno w niej było brawury i zaskoczenia dla widza.
Bardzo ważna rzecz - muzyka, dźwięki, zaskakujące, nieobliczalne. Pełniły ważną rolę i świetnie nasycały emocje wywołane grą.
Jedyne mankamenty to rzeczy poboczne - polski lektor, zakłócał wsłuchanie się w grę aktorską i fakt, że spektakl oglądany był w telewizji, a nie "na żywo".