Pytanie o 'Ofiare'

[Elzbieta]

Jeśli jest taka potrzeba to chętnie zeskanuję.

To jest na stronie:
Kaczmarski Jacek: Pięć sonetów o umieraniu komunizmu. Piosenki z lat 1988-89. Wyd. II.
Wwa: Ofic. Wydawn. "63" 1989.
A5, okł.kart., 46,[1] s., stdr. z masz.
Oprac. graf.: M + MTW.
BN-1937, KS-1986{ale wyd. I - czy rzeczywiście były dwa wyd.}

Okladke i spis tresci tego co powyzej wyslalam do Artura i pewnie ktoregos dnia bedzie do obejrzenia. (Mam w pracy i nie wrzuce teraz na forum.)
Jak widac brak jest pewnosci czy bylo wydanie I.
Jesli sie czyms rozni od 'mojego' (wyslalam Ci mailem do porownania) to jak najbardziej potrzeba jest. 'Moje' jest z 1989 roku i II wyglada na recznie poprawiona (posiadalam w reku dwa egzemplarze - na obu bylo tak samo.)
Piwo i 'pomogl' za maszynopis.

BTW. Ja tak troche z rozpedu siedze w tych wydawnictwach drugiego obiegu i emigracyjnych - niekoniecznie dotyczacych JK.

ela

[tmach]

Odejmij posty Luter+Paweł+Pacia i zobacz, co wyjdzie

Zostaną posty Kuby Mędrzyckiego??

Masz rację. Plus posty osób opowiadających sie za jedna lub drugą ze stron.
Tych merytorycznych, na temat zostaje, przeważnie, mało.

[Kuba Mędrzycki]

Tych merytorycznych, na temat zostaje, przeważnie, mało.

Nic nie stoi na przeszkodzie, abyś te braki nadrobiła.

[dauri]

Zmiany z "jakiś" na "obcy" Jacek dokonał w momencie napisania Obławy II, która, jak wiesz, zaczyna się od słów: "Obce lasy przemierzam...".

Pierwotnie było "Obce lasy przebiegam". Jako ciekawostkę zamieszczam pierwsze publiczne wykonanie Obławy II w wersji jeszcze bez muzyki. Nagranie pochodzi z koncertu w paryskiej "Naszej Wiośnie" i zawiera parę drobnych rozbieżności z wersją "kanoniczną". <!-- m --><a class="postlink" href="http://dauri.w.interia.pl/Oblawa_II.mp3">http://dauri.w.interia.pl/Oblawa_II.mp3</a><!-- m -->

[Elzbieta]

Dauri dostales 'pomogl' jak wszyscy, ktorzy cos wniosa w moja widze o 'niekanonicznych' wersjach.
Tematem jest 'Ofiara', ale bardziej zalezalo mi wlasnie na wszelkich 'ostepstawch'. moze wiec zmienimy umownie na pytanie o wersje mniej znane czy np. kopiie rekopisow, na ktorych widac ewolucje utworu.

[ Dodano: 26 Styczeń 2008, 07:46 ]
Przepraszam za literowki -juz nie moge poprawic.

[ Dodano: 26 Styczeń 2008, 08:36 ]
BTW. Jacek recytuje w rytm muzyki, wiec mimo, ze bez muzyki, to mozna ja sobie wyobrazic /uslyszec -mimo, ze jej jeszcze nie ma.Piekne dzieki dauri.

[dauri]

Dzięki Elu, cieszę się, że Cię to zainteresowało. Słyszałem jeszcze taką wersję, zamiast:

czarne kule i wrzask oficerów

było:

i pod niebem czyjś głos się wydziera

ale nie pamiętam już gdzie i kiedy i czy dokładnie tak. Może ktoś coś wie na ten temat? W związku z tym drugi wers też musiał być troszkę inny, ale tego już nie pamiętam.

Jeszcze jedna (domniemana) wersja niekanoniczna. Kiedyś na liście dyskusyjnej postawiłem następującą hipotezę, obserwując rymy w końcówce piosenki "Świadkowie". Wersja kanoniczna pierwszego wersu końcówki brzmi:

Wejdźmy głębiej w wodę kochani

a niekiedy Jacek nie śpiewał słowa "kochani" - również w ostaniej zwrotce. W związku z tym to "kochani" wydało mi się nieco podejrzane (zwłascza, że "kochani" i "kolana" nie bardzo się rymują) i doszedłem do wniosku, że po poprawieniu niektórych rymów całość mogła wyglądać oto tak:

Wejdźmy głębiej w wodę kochana
Dosyć tego brodzenia przy brzegu
Ochłodziliśmy już po kolana
Nasze nogi zmęczone po biegu

Wejdźmy w wodę po pas i po szyję
Płyńmy naprzód nad czarną głębinę
Tam odległość brzeg oczom zakryje
I zeschniętą przełkniemy tam ślinę

Potem każdy się z wolna zanurzy
Niech się fale nad głową przetoczą
W uszach brzmieć będzie cisza po burzy
Dno otwartym ukaże się oczom

Tak zawisnąć nad ziemią choć na niej
Bez rybiego popłochu pośpiechu
I zapomnieć zapomnieć kochanie
Że musimy zaczerpnąć oddechu

W taki sposób otrzymujemy piękny erotyk, o bardzo czytelnych erotycznych skojarzeniach. Stąd hipoteza, że strofy te stanowiły samodzielny utwór o innym przeznaczeniu.

[Elzbieta]

cieszę się, że Cię to zainteresowało

O, mnie to od poczatku poznania tworczosci Jacka interesowalo. Literowke w 'Ofierze' podalam po to , by rozpoczac dyskusje na temat roznych wersji (bo nie bardzo wiedzialam jak inaczej to zrobic.Dlatego zreszta Simona zbywalam , gdy twierdzil, ze to literowka.Gdybym od razu sie z Nim zgodzila , nie byloby dalszej dyskusji. Moze troche nieladnie z mojej strony :wstyd: ).A jeszcze ciekawsze dla mnie sa jak pisalam ewolucje Jego poezji -wiec rekopisy, gdzie ja mozna przesledzic.

pozdrawiam
e

[stopawel]

W "Balladzie feudalnej" na płycie Krzyk jest stoicie w oddali na wysokich koniach, a na Przejściu Polaków przez Morze Czerwone jest już stoimy w oddali na wysokich koniach. Chyba o takie zmiany Elu Ci chodziło?

[Elzbieta]

Chyba o takie zmiany Elu Ci chodziło?

Tak. Rozpoczelam od literowki, zeby jakos temat ruszyl, a ze przy okazji 'Ofiare' kocham to od niej zaczelam. Ciekawi mnie co powodowalo, ze JK robil zmiany , bo ze robil swiadomie -jestem przekonana. Jeszcze bardziej interesuja mnie rekopisy pokazujace ewolucje wiersza, prace autora nad nim , bo moge przesledzic sposob myslenia JK.

(oczywisce nie pomylki w tekscie, ktore i Jemu mogly sie zdarzyc na koncertach.)

'pomogl' dla Ciebie jak dla wszystkich, ktorzy cos wniosa do mojej wiedzy.

[Luter]

Piosenka dedykowana Czesławowi Miłoszowi. Po latach zmiany zaznaczyły element autodedykacji...

Wersja wcześniejsza:

Widzę was nieraz, kiedy twarz ukryję w dłoniach.
Macie przynajmniej wasze chlubne poniżenie,
Gdy, wygnanym, łuk Ziemi ojczyznę przesłonił,
Ciągle taką samą w waszym zapatrzeniu.
Stoicie w oddali na wysokich koniach.

Wersja późniejsza:

Widzę nas nieraz, kiedy twarz ukryję w dłoniach.
Mamy przynajmniej nasze chlubne poniżenie,
Gdy, wygnanym, łuk Ziemi ojczyznę przesłonił,
Ciągle taką samą w naszym zapatrzeniu.
Stoimy w oddali na wysokich koniach.

[Elzbieta]

Po latach zmiany zaznaczyły element autodedykacji...

Piekne dzieki Lutrze. Jesli ktos ma inne przyklady -zapraszam.Nie wazne, ze tematem jest 'Ofiara'. A jeszcze, gdyby tak rekopisy byly..Ech, rozmarzylam sie.

e

[ Dodano: 9 Luty 2008, 09:10 ]
A ...zostalam tytanem.