O Aniołku

[berseis13]

W małej sali urodziła się
oczkiem mruga bo tu światło lśni
rączki wtula w ciepło życia
które dzisiaj do odkrycia
wita dziecko wyrok dni

serce bije, tak łapczywie brzmi
słodki oddech na pokładzie snu
płynie w morzach niepoznanych
mija dusze pokonane
które chronią dziecko znów

Życie jakby nie mieściło się
w kruchym szkle i jedwabistej mgle
znany obraz już nie wzrusza
nie powróciła jej dusza
zapomniana, znika w śnie

Matka Boska i modlitwy śpią
nad kołyską w której zasypia
Mama wróży z kart w nadziei
pozostania z nią na wieki
lecz odchodzi dziewczynka

Posadziła brzózkę na grobie
biała skóra jak jej córeczki
głaszcze w myślach jej policzki
perełkowe małe rączki
Lecz rozłąka wciąż się śni
__________________________