ot blok

[k.]

Na ścianie bloku z sąsiedztwa
Szary ponury wieżowiec
Widziałem kontury wiersza
Czytałem go słowo po słowie
Wiedziałem że zniknie
Wiedziałem
I zawsze go chciałem przepisać
Gdy brałem pióro do ręki
Chował się w sobie i znikał
Zapewne miał swoje powody
Czymś w życiu się przecież kierował

Ktoś uznał że blok był zbyt szary
I w końcu go przemalował

28/9.10.07

[Simon]

Świetny wiersz!
Kapitalny pomysł, kreacja poetyckiego obrazu i udana realizacja pomysłu.
Brawo.

[ Dodano: 30 Październik 2007, 17:25 ]
Dodam jeszcze plusa za pomysł na tytuł.

[k.]

dziękuję
i pozdrawiam serdecznie
k.