12-30-2006, 02:30 PM
Państwo kocy
Dziś nikt już nie pamięta, skąd pochodzą koce
Dziś nikogo nie obchodzi, skąd kołdra, z którą śpi
Dziś już nieistotne, pod czym spędzasz noce,
Ciepło byle było, byle ciepło było Ci
Kiedyś istniało państwo koców, kołder mądrych i leniwych
Panował tam sam pościeli król mądry stary Poduch
Leżało ono w Dolinie Chrapania Chrapu, Chrap i Chryh
Wszechobecny bezruch układał wręcz do snu.
Niestety mało wiedzy o ich życiu zachowało się,
Nie znali bowiem żadnej mowy, nie potrzebowali jej
Skoro życie swe spędzali rozumiejąc się we śnie
Ja sam to opowiadam, bo jest to piękny sen.
Wiadomo jednak tyle, że czasy te spokojne
Zakłóciła istota głupia do koców niepodobna
Co spała tylko wtedy, kiedy miała wolne,
Nie rozumiała życia kraju istota ta bezbożna.
Szybko zauważyła, że pościel się przydaje,
Trzymając ją przy sobie cieplej jest na ciele,
Protest ogarnął pościel aż po ościenne kraje,
Lecz bezsłowny i bez ruchu nie przydał się na wiele.
Więc ludzie - bo tak te istoty złe się zwały,
W hałasie i pośpiechu zatrzymały obywateli
By potem osłonięci nimi szczęśliwi zasypiali
Męcząc biedną pościel przez wtorek do niedzieli.
Więc pomnij na historię tę bracie mój człowieku
Żeby szanować także to, czego nie pojmujesz,
I nie pchaj łap po wszystko jak w przestrzeni wieków,
By niszczyć potem to, na co nie zasługujesz.
I następnym razem, gdy położysz się przy kołdrze,
Szepnij jej przez guzik "Z Tobą to jest dobrze"....
"Z Tobą to jest dobrze"....
"Z Tobą to jest dobrze"....
Dziś nikt już nie pamięta, skąd pochodzą koce
Dziś nikogo nie obchodzi, skąd kołdra, z którą śpi
Dziś już nieistotne, pod czym spędzasz noce,
Ciepło byle było, byle ciepło było Ci
Kiedyś istniało państwo koców, kołder mądrych i leniwych
Panował tam sam pościeli król mądry stary Poduch
Leżało ono w Dolinie Chrapania Chrapu, Chrap i Chryh
Wszechobecny bezruch układał wręcz do snu.
Niestety mało wiedzy o ich życiu zachowało się,
Nie znali bowiem żadnej mowy, nie potrzebowali jej
Skoro życie swe spędzali rozumiejąc się we śnie
Ja sam to opowiadam, bo jest to piękny sen.
Wiadomo jednak tyle, że czasy te spokojne
Zakłóciła istota głupia do koców niepodobna
Co spała tylko wtedy, kiedy miała wolne,
Nie rozumiała życia kraju istota ta bezbożna.
Szybko zauważyła, że pościel się przydaje,
Trzymając ją przy sobie cieplej jest na ciele,
Protest ogarnął pościel aż po ościenne kraje,
Lecz bezsłowny i bez ruchu nie przydał się na wiele.
Więc ludzie - bo tak te istoty złe się zwały,
W hałasie i pośpiechu zatrzymały obywateli
By potem osłonięci nimi szczęśliwi zasypiali
Męcząc biedną pościel przez wtorek do niedzieli.
Więc pomnij na historię tę bracie mój człowieku
Żeby szanować także to, czego nie pojmujesz,
I nie pchaj łap po wszystko jak w przestrzeni wieków,
By niszczyć potem to, na co nie zasługujesz.
I następnym razem, gdy położysz się przy kołdrze,
Szepnij jej przez guzik "Z Tobą to jest dobrze"....
"Z Tobą to jest dobrze"....
"Z Tobą to jest dobrze"....
Bo z wolnością jest jak z kołdrą, pod którą się śpi ze wszystkimi na jednym łóżku.
Każdy chciałby mieć ją tylko dla siebie, ale jak za mocno ją pociągnie
to osobie z drugiej strony jest zimno.
Każdy chciałby mieć ją tylko dla siebie, ale jak za mocno ją pociągnie
to osobie z drugiej strony jest zimno.
