M³ody poeta umiera...

[garson]

Mama nadzieje ¿e tym razem zostanie oceniony poni¿szy tekst, a nie moja osoba...

M£ODY POETA UMIERA

¿y³em w ¶ród was krótko
nikt mnie dzi¶ nie pamiêta
a jednak pisze do was z za¶wiatów

Ja , poeta nie ¿yje
a mo¿e nigdy nie ¿y³em
kocha³em was, by kochaæ
a jednak umieram przeklêty

przez psy gryziony
i gnany zimnym wiatrem
umieram

[Mat]

nie bardzo do mnie przemawia... zwłaszcza ta forma liryki bezpośredniej.... temat też nie jest zbyt orginalny... tekst ubogi w środki stylistyczne....

oczywiscie jest to tylko moje odczucie... możesz się zgadzać albo nie...

zdrówko za próbę :piwko:

[k.]

dobra, ten tekst jest nędzny-moim zdaniem, nie wiem czy moja ocena wymaga jakiś argumentów na wszelki wypadek jakieś podam:

żyłem w śród was krótko
nikt mnie dziś nie pamięta
a jednak pisze do was z zaświatów

czegóż się dowiadujemy z tej strofy? ano niewiele, jest podmiot, podmiot żył czy też po prostu był wśród (!!!! na bogów!!) nas, o czym byliśmy łaksawi zapomnieć a jednak on do nas nadal pisze (pytanie "czemu?" nasuwa się samo)

Ja , poeta nie żyje
a może nigdy nie żyłem
kochałem was, by kochać
a jednak umieram przeklęty

w drugiej strofie podmiot zadaje ważne i słuszne pytanie: czy był czy też nie był poetą-pytanie jest z gatunku tych dobrych a odpowiedź z gatunku trudnych; uznajmy zatem że nie był gdyż znacznie ułatwi to proces dalszej interpretacji: a zatem podmiot poetą nie był jednak z miłości do nas pisał co skończyło się tym że jako poeta został wyklęty-wszystko (no powiedzmy prawie wszystko) wydaje się zgadzać.
i wreszcie ostatnia strofa zmusza nas do prześledzenia obecnego stanu podmiotu lirycznego: zastajemy go gdy pisze do nas z zaświatów, pisze o sobie "żyłem", jednak w drugiej strofie sformułowanie "poeta nie żyje a nawet nigdy nie żył" wyraźnie sugeruje nam że problem kondycji podmiotu ma charakter zdecydowanie głębszy; nieoczekiwanie końcówka przynosi nam informację o tym że podmiot jednak dopiero umiera. mamy więc sytuację w której podmiot kolejno żył, nie żył i po dwakroć umiera. zapewne całość dałoby się jakoś obronić, ale pytanie o co chodzi nasuwa się samo: zatem o co chodzi???
pozdrawiam serdecznie
ps. gratis dorzucam wierszyk, który swoją drogą już tu kiedyś był:
nie chodzi o to
aby garść
pytań znalazła odpowiedzi
bo wiele pytań nie ma ich
w tym tkwi istota wiedzy

ze obok wszystkich pełnych ksiąg
co stoją na jej straży
jest biała karta pióro i
człowiek co je wazy

wiec jeśli jesteś jednym z nich
i o odpowiedz pytasz
na razie odłóż pióro swe
i nie pisz tylko czytaj

iv.2005
[/scroll]

[reuter]

Gdy czytam Twoje wiersze, przypomina mi się pewna postać z czytanych przeze mnie książek - Adrian Mole. On próbował wmówic sobie i wszystkim dla niego osiągalnym osobom, ze jest genialnym poetą, pisarzem i publicystą. Nie udało mu się - był po prostu przeciętnie uzdolnionym nastolatkiem (i trochę dziwakiem ) Wiedzieli o tym wszyscy oprócz niego.
Oczywiście nie jesteś Adrianem Mole, ale możesz się zblizyc do stanu, kiedy uznasz siebie za wielce utalentowanego Nie-Wiadomo-Kogo i bedziesz próbował udowodnić wszelikmi srodkami o Twoim niespotykanym talencie. Taka mała rada od średnio zaawansowanego pisarzyka: troszkę samokrytyki, uważnego przemyslenia wszelkich ocen krytykówi, wiele pracy nad stylem i formą, szaleńcze szukanie inspiracji do tematów wierszy i najważniejsze - obserwacja świata i szukanie w nim "zgrzytów", nad którymi można się dokładniej zastanowić. Życzę przepięknych wierszy w przyszłości

Z pozdrowieniem
Router/Reuter (jak to niektorzy piszą )

[Filip P.]

próbował wmówic sobie i wszystkim dla niego osiągalnym osobom, ze jest genialnym poetą, pisarzem i publicystą.

Salvadorze Dalí teraz wiesz, że jeśli grasz geniusza, stajesz się nim.

[Tomek_Ciesla]

takie banalne coś bez żadnej puenty... ale nie razi

[fizol]

Ja , poeta nie żyje

,

A mnie się nie podoba. Nic w sobie ciekawego nie ma oprócz jednego (dwóch) wersów.
Banalne troche zbyt..

pozdr
f