Poezja współczesna

[michalf]

Zniszczyły mi się buty
Napiszę o tym wierszem
Dla dramaturgii w lutym
I muszą cykać świerszcze
Z nostalgią i tkliwością
Nie będzie żadnych rymów
Nie nie nie!

Rymy są
Dla dzieci
A ja poważnie przecież

Przewodniczący jury
Konkursu krajowego
Dostrzeże dyskurs chwili
Z utworu rzeczonego
Napięcie sznurowadeł
Rozdarcie na podeszwie
Poznawszy rzeczy wagę
Do druku dzieło prześle

Zabłysnę w sztuki świecie
Rozerwę każdą sztampę
Tak.
Wiele dostaniecie
Z podziurawionych trampek

[spalding]

dobre bo prawdziwe

[Nowhere Woman]

Ajj, podoba mi się, takie zabawnie niepoważne

[ Dodano: 6 Październik 2006, 15:06 ]
I te podziurawione trampy na końcu :

[tmach]

Mnie się ten wiersz podoba

[Tomek_Ciesla]

bardzo fajny wiersz

[pkosela]

Sądząc po tytule, dopiekł Ci, Michale, któryś ze współczesnych poetów?
Fajne!

[ Dodano: 6 Październik 2006, 19:39 ]

Dla dramaturgii w lutym
I muszą cykać świerszcze

Tulko to mi "nie cyka"

[fizol]

Napięcie sznurowadeł
Rozdarcie na podeszwie

to jest jak dla mnie świetne

[Karol]

Czemu tematyka wiersza kojarzy mi się z NIKE dla Masłowskiej :rotfl: ?

[michalf]

Ajj, podoba mi się, takie zabawnie niepoważne

Ale ja poważnie piszę.

Sądząc po tytule, dopiekł Ci, Michale, któryś ze współczesnych poetów?

Dopieka mi współczesna tendencja w nazywaniu różnych rzeczy poezją.

Dla dramaturgii w lutym I muszą cykać świerszcze

Tulko to mi "nie cyka"

Mi "cyka" współczesną poezją.

Czemu tematyka wiersza kojarzy mi się z NIKE dla Masłowskiej ?

Przyznam, że nie czytałem. Sadząc po opiniach niewiele straciłem.

Dzięki za komentarze.

[laura]

Jedno słowo:
Rewelacja!

[Adam_Leszek]

No to chyba nadeszła pora, aby napisać coś o współczesnej poezji, na ile słabe nasze pióro na to pozwoli.
Na początku bezpośrednio odniosę się do Twojego, Michale, wiersza. Bardzo mi się spodobał, choć, uważam, jest tylko częściowo trafny. Zakładam, że opiera się na hiperboli - takie uogólnienie (całość współczesnej poezji zredukowanie do podziurawionych trampek) z pewnością jest bardzo chwytliwe. Nie wiem, na ile ten wiersz jest poważny - to znaczy powstaje pytanie: czy jest to całościowa ocena polskiej poezji, czy chciałeś tylko uwypuklić jedną z jej wad. Tutaj sam dałeś mi odpowiedź zawczasu:

Ale ja poważnie piszę.

Nie wiem, dlaczego cześciowo "uwolniłeś" swój wiersz, a częściowo go zrytmizowałeś:
tak jakbyś nie mógł się zdecydować, czy oceniasz barbaryzację poezji z "klasycystycznych okopów", czy może podmiotem lirycznym uczynić "współczesnego poetę". Przechodzę na tym do porządku i piszę dalej:
za trafne uważam spostrzeżenie, że wielu współczesnych "poetów" pisze wiersze białe i wolne, niestety nie z wyboru, tylko z ograniczonych umiejętności - nie potrafią bowiem rytmu wpleść w treść ani rymów. Nawet Różewicz pisał w młodości wyrafinowane pod względem rytmizacji i rymowania wiersze (!). Zgadzam się także z tym, że dość powszechny jest pogląd, iż rymowanie jest "dziecinadą".
Ponadto jeszcze jedną tezą, z którą się zgadzam, jest teza o postawieniu w centrum rzeczy błahych, ale na przekór Tobie daleki jestem o wyśmiewania tego zjawiska.

Teraz siłą rzeczy przejść należy do różnic poglądowych (Twoje poglądy dedukuję na podstawie wiersza).
Moja znajomość współczesnej poezji zamyka się...
ale cóż to znaczy współczesna? Czy to ta tworzona prze żyjących poetów i poetki? Czy może ta tworzona przez debiutujących niedawno?
Wybieram tę drugą możliwość, opierając się na antologii Tadeusza Dąbrowskiego "Poza słowa".
Moja znajomość współczesnej poezji, podejmując wątek, zamyka się w kręgu powyżej wspomnianej antologii tudzież poezji Tomasza Różyckiego, Wojciecha Wencla i... Jacka Kaczmarskiego (debiut w ostatnich trzydziestu latach). Dorobek reszty współczesnych poetów bardzo pobieżnie jeno znam (na marginesie: piszemy tu o "profesjonalnych", rzecz jasna twórcach, a nie o amatorach, do których jak mniemam, Twój wiersz nie odnosi się).
Cóż zatem stwierdzam? Rymowanie i rytmizowanie nie wyszło wcale z mody!
Zarówno Wencel (najwybitniejszy przedstawiciel roczników siedemdziesiątych!), jak i Różycki, jak i Kaczmarski z wielkim powodzeniem używają całej gamy rytmów, klasycznych strof i rymów wszelakich. Zresztą, nie tylko oni: Szymon Babuchowski, Ewa Filipczuk... no, naprawdę sporo autorów by się znalazło i nierymujący autorzy wcale nie mają miażdżącej przewagi nad rymującymi.

Idziemy dalej: błahość tematów... okazuje się, że ani historia, ani Bóg, ani miłość z mody nie wyszły. Tego truizmu chyba nie trzeba poświadczać tytułami. Prawda, nie każdy pisze o bitwie pod Salaminą, o miłości Tristana i Izoldy i innych temu podobnych sprawach.
Rozumiem, że wiersz na temat trampek, który nie miałby drugiego dna, rzeczywiście jest śmieciem. Ale na przykład wiersz, który mówiąc o trocinowej lalce, mówi o... Bogu?
(wiersz Małgorzaty Gołąbek "***(Nie kupuj mi tej lalki mamo)" to bodaj najlepszy religijny wiersz, jaki czytałem, a do tego zrytmizowany - jak na życzenie).

Sam także jestem przeciwny wielu tendencjom we współczesnej poezji (vide mój wiersz zamieszczony kilka tematów niżej: "Za późno na dobre wiersze" - ale naraziłem się, bo nierymowany...), na przykład pogoń za nowinkami formalnymi, abstrakcje, flirt poezji z nauką, albo niechęć do odpowiedzialności za słowo itp., należy jednak należy potraktować te mody jako poszukiwania stylu, jako czasowych tendencji, które sprzyjają rozwojowi i kształtowaniu się Prawdziwej Poezji - to, co złe, samo się skaże na zapomnienie.
(Jeszcze raz podkreślę: nie mówię tu o rzeszach grafomanów-amatorów, którzy mają problem ze sobą - mówię tu o tym, co na rynku księgarskim dostępne).

Jednak takie stwierdzenia jak:

dobre bo prawdziwe

Mnie się ten wiersz podoba

bardzo fajny wiersz

Jedno słowo:
Rewelacja!

mówią o czymś więcej: o ogólnej niechęci do współczesnej poezji, do niechęci w zagłębienia się w nią i zrozumienia jej... problem nie leży chyba po stronie poetów, ale po stronie krytyków.

Zachęcam wszystkich forumowiczów do przeczytania np.:
"Imago mundi" Wojciecha Wencla,
"Dwanaście stacji" Tomasza Różyckiego
Zresztą: wszystko, co Wam w ręce wpadnie z współczesnej poezji.

Pozdrawiam serdecznie,
Adam L. alias Leszek

[ Dodano: 5 Listopad 2006, 22:19 ]
P.S. Mam cichą nadzieję na mały odzew czy coś takiego

[ Komentarz dodany przez: ann: 7 Listopad 2006, 21:23 ]
Poprawiłam cytowanie

[michalf]

W taki razie będzie odzew

Dzięki Ci, Leszku, za ten post. Odpowiem na parę kwestii przez Ciebie poruszonych.
Primo, dość dobrze zrozumiałeś co chciałem przekazać, pisząc tonem niepoważnym, ale z poważnym zamierzeniem. Krytykuję swoim wierszem zjawisko masowości, pchanie się na poetycki afisz całkowitych amatórów, ludzi którzy nie chcą lub nie umieją pisać z pasją - i dlatego uciekają w to, co wydaje im się proste, wiersz wolny, teoretycznie nie podlegający żadnym zasadom, nierzadko na błahy, nie przemyślany temat. Dlatego żałuję, że zalewa nas potop białych gniotów, w którym nieśmiałe próby rymujących nowicjuszów po prostu toną i do niewielu docierają. Nie oznacza to oczywiście, że każdy rymujący jest lepszy od nierymującego. Ale przynajmniej u rymującego widzę jakiś trud, a w ułożonym w pięć minut kiepskim wierszu wolnym tego trudu nie zauważam.

Secundo, nie krytykuję swoim wierszem pisania o rzeczach błahych. Krytykuję pisanie bez konkretnego przesłania. Podejście w stylu "a teraz zobaczycie jak potrafię napisać wiersz o niczym i wyjdzie mi arcydzieło." Z takiego podejścia jednak rzadko coś dobrego wychodzi, moim zdaniem przynajmniej.

Tertio, mój wiersz jest w większości zrytmizowany i zrymowany, ponieważ mam taką manierę. Po prostu lepiej mi się pisze, gdy narzucę sobie taką dyscyplinę. Nie jest to jednak powód jedyny. Krótki fragment "uwolniony" znajduje się w wierszu również z dwóch innych przyczyn: aby choć części wiersza nadać budowę jaką sugeruję tekstem oraz aby dać chociaż wątłą furtkę mojemu własnemu zdaniu, że wcale nie należy potępiać form "nieklasycznych", trzeba je tylko umiejętnie stosować.

Moja znajomość współczesnej poezji "profesjonalnej" również nie jest zachwycająca, aczkolwiek ostatnimi czasy stanowczo się poprawia. I ja również zachęcam wszystkich, by znaleźli czas i chęci, by zagłębić się w lekturę w tej materii.

Sam także jestem przeciwny wielu tendencjom we współczesnej poezji (vide mój wiersz zamieszczony kilka tematów niżej: "Za późno na dobre wiersze" - ale naraziłem się, bo nierymowany...)

Mi się bynajmniej tamtym wierszem nie naraziłeś.

na przykład pogoń za nowinkami formalnymi, abstrakcje, flirt poezji z nauką, albo niechęć do odpowiedzialności za słowo itp., należy jednak należy potraktować te mody jako poszukiwania stylu, jako czasowych tendencji, które sprzyjają rozwojowi i kształtowaniu się Prawdziwej Poezji - to, co złe, samo się skaże na zapomnienie.
(Jeszcze raz podkreślę: nie mówię tu o rzeszach grafomanów-amatorów, którzy mają problem ze sobą - mówię tu o tym, co na rynku księgarskim dostępne).

Odpowiem słowami poety, który również nie rymował:

(...)pisać może trzeba, ale niekoniecznie należy drukować.

[Adam_Leszek]

rytykuję swoim wierszem zjawisko masowości, pchanie się na poetycki afisz całkowitych amatórów

Przyznaję, że w takim razie błędnie odczytałem Twoje intencje - sądziłem, że atakujesz współczesną profesjonalną, by tak rzecz, poezję - a nie amatorkę.
Z tego nieporozumienia spisałem cały najdłuższy chyba mój post, ale tuszę, że nie całkiem na darmo.

Z akapitami secundo i tertio Twojego posta zgadzam się i ku mojemu zadowoleniu nasze stanowiska - jednak! - okazały się zbieżne. .

Mi się bynajmniej tamtym wierszem nie naraziłeś.

Dziękuję za rozgrzeszenie )


P.S.
Wkrótce - to znaczy kiedy będę miał trochę więcej wolnego czasu, za kilka dni - postaram się dostarczyć w pobliskim temacie dość obszerną recenzję do Twojego wiersza "Uwierz we mnie", a także pewne moje przemyślenia na tematy bliskie temu utworowi (bez strachu, tym razem nie będzie żadnego "katolikowania", tylko pewne ogólniejsze refleksje natury metafizycznej).

Pozdrawiam serdecznie,
Adam (vel Leszek).

[ Dodano: 6 Listopad 2006, 22:43 ]
Aha, no i dzięki za piwko.

[michalf]

Czekam w takim razie na recenzję