Portret sarmaty

[michalf]

Wierzchem kontusz jedwabny
I delia jest atłasowa,
Jeszcze pałasz paradny
Za pasem słuckim się chowa.

A spodem brzuch wydęty jak beczka
Spasiony na szkle i owieczkach.
A dołem fałdy tłuszczu i skóra
- Prawdziwa magnacka purpura.

Nogi w butach skórzanych,
Sygnet na palcu pulchnym,
Kołpak rysi nadziany
Na łeb, na czole Mars chmurny.

Pod czapką zaś woda i wino
I starty chleb z pajęczyną.
Na pajęczynie pająk chytrości
Dyktuje cel jegomości.

Góra - powóz i złoto
- A służba chodzi piechotą.
Z wierzchu księgi uczone
- A dusza w tan z zabobonem.

Lecz jeszcze na koń siądzie w potrzebie
- Podsadzi go ktoś - będzie w niebie.
Raz machnie szablą i kulkę wystrzeli
I spełni się - w swej pościeli.

Tak z dziadów w ojcach, z ojców we wnukach
Sarmacka żyje nauka.
Po trupach błyśnie i wszystko pokłuje,
A malarz ją sportretuje.

[Elessar]

Ot, taki portret Ja bym zmienił może

Lecz jeszcze siądzie na konie w potrzebie

na "Lecz jeszcze na koń siędzie w potrzebie". Tak bardziej po sarmacku

[michalf]

Słusznie

[Elessar]

Może być i siądzie chociaż siędzie też się kiedyś używało

[partycja]

Podoba mi się, ale brakuje zwrotki o Nazgulach.

[ann]

Jak zawsze :ok: )

[michalf]

Dziękuję za komentarze z nadzieją, że się broni i że zgodnie z moim założeniem można dostrzec coś więcej, niż tylko portret przeszłości.

[Markowa :)]

Mnie się wiersz po prostu wydaje trafny

[Przemek]

Ja bym poprawił rytm, wyrónał ilośc zgłosek w wersach, bo w tej chwili to jest to nierówne.

A spodem brzuch wydęty jak beczka

Tutaj dla przykładu wystarczyło by samo:

"Brzuch wydęty jak beczka"

Myslę, że z 7 albo 8 sylabami w wersie, dało by radę zrobic całośc

[michalf]

W tym tekście strofy trzymają rytm względem siebie co druga. Na początku chciałem dać strofy po osiem wersów i na koniec jedną czterowersową. Później zmieniłem koncepcję ze względu na kontrast treściowy. Pisałem mając już melodię w zamyśle i dostosowałem rytm do niej.

[Przemek]

Pisałem mając już melodię w zamyśle i dostosowałem rytm do niej.

No chyba że tak Jeżeli miałeś już w głowie melodię to OK Chetnie bym to usłyszał jako piosenkę i nie tylko to, bo piosenek chyba masz kilka na koncie

[Simon]

bo piosenek chyba masz kilka na koncie

A niebawem będzie ich więcej. :]

[Markowa :)]

No jakby się stała współpraca ułożyła pomiędzy Michalfem a Simonem to sztuka byłaby zadowolona...

[tmach]

O publiczności nie wspominając

[Markowa :)]

No publiczność to by była w siódmym niebie

[Simon]

No jakby się stała współpraca ułożyła

Póki co - współpracuję na innym froncie.
Ale kto wie, kto wie... : Mam kilka pomysłów.

[michalf]

Chetnie bym to usłyszał jako piosenkę i nie tylko to, bo piosenek chyba masz kilka na koncie

Ja bardzo chętnie niektóre teksty zamieszczałbym w formie piosenkowej, ale niestety moje umiejętności gitarowe nie pozwalają.

No jakby się stała współpraca ułożyła pomiędzy Michalfem a Simonem to sztuka byłaby zadowolona...

Nie mam nic przeciwko

Mam kilka pomysłów.

Chętnie się zapoznam

[Artur]

Świetny tekst, piosenka jak znalazł . Simon do roboty

[Simon]

Simon do roboty

Simon jest na razie zapracowany muzycznie. Ale póki co - cicho sza.

[tmach]

Simon przygotowuje płytę dla fanów

[Adam_Leszek]

Niestety, nie mogę się z tym wierszem zgodzić. Rozumiem, że można piętnować wady Polaków, ale narzekanie na Sarmatów jest łatwiejsze od zapoznania się z ich - licznymi! - zaletami. I - koniec końców - to nasi przodkowie byli... i chyba wielkiego państwa nie zbudowali swoją głupotą (a to, że je stracili, to inna kwestia)?

Proszę Autora o zapoznanie się z krótkim tekścikiem pióra Jacka Kowalskiego zamieszczonego na stronie:
<!-- w --><a class="postlink" href="http://www.jacek.kowalski.sarmatia.art.pl">www.jacek.kowalski.sarmatia.art.pl</a><!-- w -->
tekst umieszczony w dziale felietony zatytułowan jest "Spór anioła z diabłem o duszę grzesznika".

[ Dodano: 19 Sierpień 2006, 21:06 ]

Mnie się wiersz po prostu wydaje trafny

A mnie nie! Z przykrością muszę Michalfie się zbuntować i nogą przytupnąć! Zarzucasz Sarmacie sportretowanemu ciasnotę umysłową, a sam portret jest stereotypowy.

[michalf]

Leszku, proszę bardzo! Nie zgadzaj się! Bo ja, oczywiście, powytykałem wady, a nie pokazałem zalet. Portret wielce jednostronny i stereotypowy - licentia poetica. Widzę, że mocno trafiłem w Twój czuły punkt. Powiem Ci na osłodę, że (może Cię to zdziwi) bardzo sobie cenię Polskę XVI-XVIIwieczną z jej dziejami, kulturą, barwnością (XVIIIwieczną już nieco mniej). Ale po pierwsze: nie możesz zaprzeczyć, że polskie elity miały swoje wady i słabostki, często poważne. Po drugie (i ważniejsze): dla mnie zajęcie się sarmatyzmem było pretekstem.

[Adam_Leszek]

Bo ja, oczywiście, powytykałem wady, a nie pokazałem zalet. Portret wielce jednostronny i stereotypowy - licentia poetica.

No tak, oczywiście, Twoje prawo - i ja właśnie z takim ukazaniem się nie zgadzam.

Powiem Ci na osłodę, że (może Cię to zdziwi) bardzo sobie cenię Polskę XVI-XVIIwieczną z jej dziejami, kulturą, barwnością

No, tak mocno mnie nie zdziwiłeś, bo bez pewnej fascynacji tym okresem zapewne nawet negatywny w wymowie tekst by nie powstał.

(XVIIIwieczną już nieco mniej).

No to tak jak ja, chociaż ostatnio zmieniam zdanie (weryfikacja oceny rządów saskich, no i konfederacja barska )

Ale po pierwsze: nie możesz zaprzeczyć, że polskie elity miały swoje wady i słabostki, często poważne.

Nie zaprzeczę.

Po drugie (i ważniejsze): dla mnie zajęcie się sarmatyzmem było pretekstem.

I tutaj jeszcze mam uwagę: używając kostiumu historycznego trzeba uważać, aby interpretując, by tak rzec, sam kostium - nie dojść do błędnych wniosków. Mam na myśli to, że sam kostium powinien się bronić, w oderwaniu od jego aluzyjności.
Hm... nie wiem jak to inaczej powiedzieć, musiałbym się zastanowić głębiej nad tym. trapiony: Jak mnie oświeci, to dopiszę.

Pozdrawiam Pana Brata

[ Dodano: 20 Sierpień 2006, 10:23 ]
No i proszę was, piszący: nie używajcie Sarmacji jedynie jako pretekstu (przynajmniej nie zawsze). Ona jest ciekawa sama w sobie, nie tylko używana jako kostium.

[michalf]

używając kostiumu historycznego trzeba uważać, aby interpretując, by tak rzec, sam kostium - nie dojść do błędnych wniosków.

"Polska suknem Radziwiłła". Radziwiłł "Panie Kochanku" opowiadający o strzelaniu do jelenia z pestek i powstaniu śledzi. Barbara Radziwiłłówna wprowadzona na tron szantażem. Wojna domowa Sapiehów na Litwie. Rokosz Lubomirskiego. Nawet Wojna Kokosza, która już wprowadza szerszy kontekst! Przykładów na poparcie tego, że w moim podejściu coś jest na rzeczy, zwłaszcza w przypadku magnatów (a chyba nietrudno zauważyć, że mój portret do szaraka się nie odnosi) możnaby mnożyć.

A i tak nie napisałem:
"Nie wiesz, gdzie się czai zdrada -
Uczyń zajazd na sąsiada."

[Adam_Leszek]

Tak, chodzi mi tylko o to, żeby nie pokazywać historii bądź co bądź własnego narodu jako wielkiej pomyłki, jednostronnie, jako hańby itp. My - Polacy - naprawdę mamy czym się chwalić, a jakoś tego nie lubimy robić : . Nie mówię, żeby błędy pod dywan zamieść, ale też nie pochwalam ich jakiegoś zbytniego eksponowania.

A Karol Radziwiłł "Panie Kochanku" to rzeczywiście niezłe ziółko było - ale przecież to było indywiduum bardziej zabawne niż tragiczne :rotfl:

[michalf]

Ja podziwiam kraj "od morza do morza", po prostu w tym wypadku pisałem o pewnym zjawisku, stąd jednostronność.

A "Panie Kochanku" to był typ jedyny w swoim rodzaju. Jego własna tragedia polegała na tym, że urodził się o wiek za późno.

[Markowa :)]

Nie mówię, żeby błędy pod dywan zamieść, ale też nie pochwalam ich jakiegoś zbytniego eksponowania.

Tak też i ja uważam. Mamy się czym poszczycić

[Adam_Leszek]

w tym wypadku pisałem o pewnym zjawisku, stąd jednostronność.

Zgoda, ale niestety

Tak z dziadów w ojcach, z ojców we wnukach
Sarmacka żyje nauka.
Po trupach błyśnie i wszystko pokłuje,
A malarz ją sportretuje.

W tym fragmencie przymiotnik "Sarmacka" zostaje użyty jako coś pejoratywnego.

Tak też i ja uważam. Mamy się czym poszczycić

Otóż to. Szczególnie w porównaniu z niektórymi narodami naprawdę nie mamy wielu powodów do wstydu (chociaż jakieś zawsze są).

[ Dodano: 20 Sierpień 2006, 19:23 ]

W tym fragmencie przymiotnik "Sarmacka" zostaje użyty jako coś pejoratywnego.

Chociaż może się czepiam. Chyba już trochę skołowany jestem :znudzony:

[ Dodano: 20 Sierpień 2006, 19:24 ]

A "Panie Kochanku" to był typ jedyny w swoim rodzaju. Jego własna tragedia polegała na tym, że urodził się o wiek za późno.

No tak... być może w XVII wieku nie byłby tak wyróżniającą się postacią.