Antropogeneza XXI wieku

[koselus]

Ona mówi o niczym
a on milczy o tym samym
cisną dłonie jak cytryny
sok wypływa powiekami

Ona stoi drżą kolana
on całuje je w pokłonie
coś tam mówi "U......."
biegną palce już po łonie

Ona płonie on nie gasi
językami lśnią płomieni
(szalet stał się ich kobiercem)
ona skrzętnie sie czerwieni

On zatrwożył się i blednie
ona znowu łzami broczy
cud stworzenia tak bezwiednie
będą z czterech oczu oczy

całkiem nowe nieskalane
nowa dusza stary świat
On gdzieś odszedł ona sama
w przepaść czasu wózek pcha

[michalf]

W moim odczuciu wiersz jest trochę zbyt wulgarny, choć rozumiem, że to może pasować do tematu. Pierwszy wers pierwszej zwrotki nie trzyma rytmu. W ostatniej zwrotce już się to tak bardzo nie rzuca, bo są dwa takie wersy.
Parę ciekawych sformułowań (dłonie jak cytryny, sok z powiek) ale ogólnie mnie wiersz nie zachwyca. Zakończenie nijakie. Można by z tematu więcej wykrzesać.