Dziecko i zegarek

[Mat]

Dzieci są ponadczasowe
Nie pamiętają
Wczorajszego,
Przedwczorajszego,
Dzisiejszego
Rannego
Płaczu

Gdy wyleją wszystkie smutki
wyrażą swą dezaprobatę dla świata
Zapominają wszystkie smutki
I chylą głowę w podziwie dla dzieła stwórcy

Dzieci są dziećmi do tej chwili,
Gdy dostaną zegarek na rękę

Wtedy dostrzegają płynący czas
Który zaczyna przeszywać
Ich kolejnymi seriami
Sekund, godzin, minut

Świat dorosłych wpasuje ich w schemat

Pamiętających na godziny, minuty, sekundy
Marzących na godziny, minuty, sekundy
Kochających na godziny, minuty, sekundy

Zaczynają żyć, według tych
Sekund, godzin, minut

Stają się niewolnikami
Sekund, godzin, minut

Ich nadgarstki, wcześniej wątłe
Staną się odpowiedzialne
Prężne, zniekształcone,
Przystosowane do realiów
Życia na sekundy, godziny, minuty

[Alek]

Hmm... Przypominają mi się tu książki Pratchetta - gdzie akurat dzieci widzą świat takim jaki jest,a nie taki jak jest łatwiej zobaczyć...
Tak czy siak - wiersz podoba mi się - jak zwykle
Aha - ja chcem rymów w końcu!

[MacB]

A ja uważam, że pomysł dobry.
Sam nie dostrzegłem tej korelacji.

[michalf]

Mat, dla mnie ten wiersz jest genialny Nawet mi nie przeszkadza, że nie rymowany.

[Bambuk]

Niezłe

[JUTA]

Świetny wiersz! poko:

Dzieci są dziećmi do tej chwili,
Gdy dostaną zegarek na rękę

hmm... ciekawe :wink:

Pozdrawiam
Corchorus

[Mat]

Dzieki wszystkim za opinie

pozdrawiam