Piosenka o zazdrości podszyta wątkiem miłości

[Mat]

Gdy kogoś pocieszasz, zazdroszczę
Że ja przecież, nigdy nie szlocham
Pozwól mi, że to tak uproszczę
I powiem, że Cię bardzo kocham

Szczerych przyjaciół Ci zazdroszczę
Miałaś ich, kiedy ja cierpiałem
Pozwól mi, że to tak uproszczę
Stwierdzę, że zawsze Cię kochałem

Gdy się uśmiechasz to zazdroszczę
Temu kto uśmiech ten wywołał
Pozwól mi, że to tak uproszczę
Mówiąc -zawsze Cię będę kochał

Będę Cię kochał tak pięknie jak człowiek potrafi
Chyba, że najpierw z chorej zazdrości szlag mnie trafi

[DX]

Podoba mi się. Proste, ale chyba takie powinno być. poko:

[Alek]

Bardzo mi się podoba. I wcale nie taki prosty jak mówi DuchX. Czuć tu żal,zgorzknienie,smutek. Ostatnia strofa jest jakby przykryta płaszczem ironii,ale czuć, że nawet wtedy podmiotowi lirycznemu nie jest do śmiechu. Może to ja źle patrzę na to (ale wątpie - nie mam jakiegoś klimatu rozczulająco - romantycznego )
Ciekawym co naprawdę chciałeś przedstawić...
Pozdrawiam! I gratuluję...

[adme]

śliczny...

[misiek-st]

Bardzo dobre, naprawdę mnie "ścisnęło" - tylko bez 2 ostatnich linijek - powodują jedynie zgrzyt, a jeśli to ma być pointa, to nie do tego wiersza.

[yeremyash]

powiem jedno:
trafileś w sedno
:jupi:

[Alek]

A moim zdaniem dwie ostatnie linijki są zrobione idealnie! No i tytuł - taki żartobliwy,jak końcówka. To wszystko każe spojrzeć na wiersz Mata z kilku stron - nie tylko jako ściskająco - wzruszające wierszydło miłosne...
Przypomina mi to trochę utwór Kaczmarskiego pt. Katyń. Kojarzycie tę końcówkę "o pewnym brzasku w katyńskim lasku strzelali do nas sowieci..."? Wiele osób uważa,że to psuje trochę wiersz,ale sam autor mówił,że to go dopełnia.
I tak samo jest tutaj moim zdaniem z 2 ostatnimi wersami - one dopełniają wiersz Mata.
Pozdrawiam!

[Mat]

Mistszu, po raz kolejny wiersz mój porównałeś do wiersza Mistrza... jestem zaszczycony

[Alek]

Nie powinno się chyba porównywać wierszy jednych do drugich,ale co ja poradzę?
A tak BTW to mnie akurat często zdarzają się takie porównania tutaj,tyle,że zazwyczaj mają one uwidocznić,że posłuże się eufemizmem,liczne niedoskonałości w twórczości co poniektórych
Ale w Twoim wypadku - poraz kolejny porównuję, i poraz kolejny jak najbardziej pozytywnie!
P.S. Wiem,że bardzo lubisz poezję Bursy i muszę powiedzieć,że ja odbieram pointę,a co za tym idzie także wiersz, jakby była trochę w Jego stylu (i nie chodzi tu o składnię,która rzecz jasna jest całkowicie różna!). I wcale nie uważam,że go kopiujesz (co w wypadku tego wiersz byłoby kompletną bzdurą),tylko,że pokazujesz,momentami,taki cyniczny,zgorzkniały błysk - który,choć trwa chwilę,to każe uważać na każdy Twój wiersz... Tak zamierzałeś napisać,czy po prostu Twój,już dobrze wykształcony chyba,styl sam tak "napisał"? Czy może po prostu mam za długo wakacje i kompletnie źle odczytuję Twój wiersz?

[Mat]

Mistszu, moje wiersze są takie jak ja... Lubie Bursę bo On pod względem myślenia był do mnie podobny... Nie wzoruje się na nim, pisze swoje wiersze i tak już pozostanie. Staram się nie kopiować i nie wzorować i bardzo dobrze wiersz odbierasz :wink:

[misiek-st]

Przypomina mi to trochę utwór Kaczmarskiego pt. Katyń. Kojarzycie tę końcówkę "o pewnym brzasku w katyńskim lasku strzelali do nas sowieci..."?

Na to nie wpadłem... Rzeczywiście, jeśli potraktować końcówkę z przymróżeniem oka, to to może ma ręce i nogi... Prawdę mówiąc, moje pierwsze skojarzenia prowadziły do wierszy Czyżykiewicza, czyli wierszy poważnych, żeby nie powiedzieć: patetycznych - stąd tą końcówkę odbieram jako "nie z tej bajki". Teraz rozumiem zamysł - co nie znaczy, że mi się to rozwiązanie do końca podoba. Co ja zrobię, że wolę wiersze rozdzierające serce :?:

[Mat]

ze mną to jest tak, że nie lubię całkiem ckliwych kawałków... bo to jest aż mdłe... trza to czymś doprawić... stąd ta końcówka :wink: