Dum spiro ,spero...

[koselus]

zamknij drzwi
przyprowadź psa
ja wiem on już idzie
woła i chłód przed nim stąpa

straszne jest czekanie
kiedy to co nieuniknione tak blisko
nie wiem kim już właściwie jestem
mówię lecz słów mych nikt j nie słucha
ostatnią stronę w mojej powieści
los uzupełnia niezaostrzonym piórem

piekielny zgrzyt każda z bólem
wdziera się litera...
jednakże znowu świt
czysta karta się otwiera

dziękuję za chwilę ziemskiego istnienia
i z serca swego uśmiechem błogosławię
że nie dziś jeszcze zielony padół
bez tchnienia i żalu pozostawię