Przyśpiewka o ruskim bucie

[michalf]

Polską wsią szedł ruski żolnierz
Brudny był miał zdarty kołnierz
Na dodatek maszerował w jednym bucie
Wieś myślała zgubił może
Może zniszczył gdzieś po drodze
Albo może on z niewoli Niemcom uciekł

Ktoś z wioskowych co znał ruski
Spytał go o jego nóżki
Sołdat kiedy to usłyszał poweselał
Mówi że but jest zdobyczny
Błyszczy jakby był fabryczny
Tylko czasem w palce trochę go uwiera

Polak kiedy poznał prawdę
Uznał że to przezabawne
Ale ruski za śmiech gromki się obraził
Skądś wydobył swój pistolet
Odwrócily się wnet role
Kiedy tego co tak smiał się kulą raził

Polak odszedł z tego świata
Ruski ciągle po nim lata
Chociaż może jest mu w stopy niewygodnie
Z tej historii morał taki
But być może byle jaki
Lecz się nie śmiej - nie wiesz co skrywają spodnie