Opracownia - akompaniament

[Claviger]

Witam!
Otóz zwracam się do wszystkich z pytaniem:
Czy wydano może zbiory nut z akompaniamentem fortepianowym do niektórych utworów Jacka Kaczmarskiego?

[Tomasz Susmęd]

Nie wydano i raczej nie sadze, by kiedykolwiek taki zbiór się ukazal. Po pierwsze nuty takie sa juz nawet srednio zaawansowanym akompaniatorom do niczego nie potrzebne, po drugie ich opracowanie byloby strasznie pracochlonne, a po trzecie nie sadze by sprzedaz pokryla koszty edycji...
Ongis PWM wydalo opracowanie fortepianowe wybranych utworow Grzegorza Turnaua, ja mialem ten zbior i przekonalem sie o malej praktycznosci tego typu wydawnictw. Nie wspominajac o cenie....
Przy okazji - Chojnów pozdrawia Legnice
Tomek

[Przemek]

Nie jestem co prawda pianistą, ale wydaje mi się, że jeżeli już ktoś potrafi tak biegle czytać nuty by z nich zagrać to co jest zapisane, to do akompaniamentu nie są mu potrzebne dokładne opracowania, bo sam dojdzie do tego jak grać.

[Tomasz Susmęd]

No nie zawsze...
Niestety system kształcenia muzycznego jest taki, ze uczy się grac tylko z nut, a nie ze słuchu, czy samych akordow, wiec same techniczne zdolności nie zawsze wystarczaja do grania akompaniamentu...
Zreszta spojrz na moj podpis
Pzdr
Tomek

[Przemek]

No tak masz chyba niestety rację...
Ale z innej beczki pytanie do Ciebie jako praktyka, czym jest akompaniament do piosenek Jacka i nei tylko Jacka chyba. Czy to takie sobie tylko pykanie w klawisze by wypełnić ciszę i współbrzmieć z gitara i wokalistą, czy może to jest coś więcej. Może to jest bardziej twórcza sztuka. W sumie to słuchając Łapińskiego, a także Ciebie i Broodki można sobie samemu na to odpowiedzieć - Sztuka.

[Tomasz Susmęd]

No Przemku dziękuję za komplement, chociaż stawianie mnie na jednej polce z Lapinskim to chyba jednak przesada
Co do Twojego pytania, to trzeba powiedziec ze sztuka akompaniamentu, ktora staram sie od pewnego czasu zglębiac, w glownej mierze opiera sie na improwizacji. Oczywiscie w kazdym utworze sa pewne ramy, czyli przebieg harmoniczny (pochod akordow), czy pewne zagrywki , ktorych trzeba sie trzymac, ale reszta zalezy od inwencji i fantazji (a takze umiejetnosci technicznych!!) akompaniatora. Lapinski jest tu oczywiscie mistrzem pierwszej klasy, chcialbym jednak zwrocic uwage na cos innego.
Piszac o akompaniatorach trzeba pamietac, ze kazdy z nich pozostaje wierny zazwyczaj okreslonej stylistyce. Tak jak Lapinski gra w klasycyzujacym stylu (to znaczy stosujac klasyczne skale), tak juz np. pan Derfel opiera sie na jazzie, Turnau stworzyl swoj wlasny, niepowtarzalny styl akompaniamentu, a zmarły niedawno Pawel Berger gral bluesa. Wszyscy z nich są genialnymi akompaniatorami, wspaniałymi pianistami i o tym nie wolno zapominac.
Pozdrawiam
Tomek