Narodziny poety

[Karol]

Narodziny poety

preludium do "Pijanego poety" Jacka Kaczmarskiego


Gdy poeta się rodzi
Świat w światłości nie brodzi
Nic dziwnego się na nim nie dzieje
Owszem - dom aż w szwach trzeszczy
Bo - jak dziecko - wieszcz wrzeszczy
Spać nie daje, w pieluchy wciąż leje

A jedyna kobieta
Którą wielbi poeta
To nie Muza, lecz matka karmiąca
Nie zna berbeć, co sława
I nie czeka na brawa
Wieszczy los nie obchodzi wszak brzdąca

Gdy dorasta poeta
To nie z głową w kometach
Ale bytem przyziemnym się pasie
Lubi chodzić do kina
Smak nieobcy mu wina
I największym łobuzem jest w klasie

Czasem wenę poczuje
Częściej obrywa dwóje
Lecz rzec trudno, że wiatr w twarz mu wieje
Bo swój los przędzie dziecię
Najnormalniej na świecie
Aż dorośnie... I całkiem zgłupieje...

22.06.1997

[PMC]

Bardzo podoba mi się ten tekst. Lekko się czyta, jest rytmiczny i żartobliwy

Owszem - dom aż w szwach trzeszczy
Bo - jak dziecko - wieszcz wrzeszczy

Znakomita onomatopeja
Gratulacje.
Mam jedną kosmetyczną uwagę:

Czasem wenę poczuje
Częściej obrywa dwóje

Tutaj jest zaburzenie rytmu, spowodowane innym rozkładem akcentów. Zamieniłaś trochej z daktylem.
zamiast: SsSssSs
jest: SssSsSs
Ale to można naprawić z miejsca, na przykład tak: "Chociaż często ma dwóję".
Pozdrawiam serdecznie
*-`-

[Elzbieta]

Sympatyczny, żartobliwy, ciepły.

Czekam na więcej i oczywiście piwko!

ela

[Simon]

Chyba mam kolejną pozycję do opracowania.

[Sławek]

ładne bardzo i takie obrazowe jakbym oglądał poczatek filmu biograficznego o Mickiewiczu

[Karol]

Dzięki za ciepłe słowa

Ale to można naprawić z miejsca, na przykład tak: "Chociaż często ma dwóję".

Ale wtedy zaburza się sens

Simon, tylko w założeniu to ma być wielka, "szeroka", pompatyczna muzyka , taka w stylu pieśni radzieckich - dla spotęgowania efektu parodystycznego.

Ela, więcej nie będzie. To był ostatni tekst, który napisałam. Potem już przerzuciłam się na prozę. Mam wprawdzie w szufladzie zaczęty 10 lat temu tekścik, ale prędzej go chyba przerobię na książkę, niż dokończę jako wiersz :niepewny:

Sławek, zaskoczyłeś mnie porównaniem

[PMC]

To był ostatni tekst, który napisałam.

Szkoda
Może warto wrócić?
Chociaż proza też bywa pociągająca, ale jak mówi mała córeczka znajomych: "To się nie wykluca"

[Karol]

Może i warto. Tylko - choć pomysł w głowie siedzi - słowa nie przychodzą...

[Simon]

Simon, tylko w założeniu to ma być wielka, "szeroka", pompatyczna muzyka

Ale to są Twoje założenia. Nie moje.

[Karol]

Ale potraktuj to jako podpowiedź . W końcu, pisząc ten tekst, miałam jakąś wizję całokształtu.

[Simon]

miałam jakąś wizję całokształtu

Ja rozumiem.
Ale jeśli ja będę miał jakąś wizję - to będzie to moja wizja.

[Karol]

Mam nadzieję, że nasze wizje się zazębią

[Simon]

Oj, nie sądzę.
Ja tu nie widzę wielkiej, "szerokiej", pompatycznej muzyki, takiej w stylu pieśni radzieckich.

[Karol]

A jaką widzisz?

[Simon]

Taką jak tekst: lekką, łatwą i przyjemną.

[Karol]

To chociaż zachowaj parodystyczny wydźwięk (

[Simon]

To chociaż zachowaj parodystyczny wydźwięk

Uważam, że tekst broni się sam - nie potrzeba tu dodatkowych podkreśleń parodystycznych.

[Karol]

Czyń, kacie, swoją powinność