Martwa natura z wędzidłem

[Krasny]

(...)

[Elzbieta]

To Twoje? zdjecie? obraz?

[Ludwik]

To Twoje? zdjecie? obraz?

Tak, to Kraśny narysował, a potem Herbert o tym książkę napisał!

Ale proponuję skupić się na wierszu.

[Elzbieta]

Ale proponuję skupić się na wierszu.

Wiersza nie bylo, gdy byl obrazek. Za szybko to zobaczylam. Skupiam sie na....obrazku.

A poza tym mimo sporej wiedzy, omnibusem nie jestem, nie musze znac wszystkiego i nie musze wszystkiego lubiec....

[Niktważny]

Wiersza nie bylo, gdy byl obrazek

Ten obraz namalował Johanes Torrnentius - XVII wieczny malarz holenderski.

[Elzbieta]

Dzieki za informacje.
Podoba mi sie, mimo, ze nie znam sie i nie bardzo lubie malarstwo XVII wieku. Wole starsze.Wiersza jeszcze nie bylo, wiec tymbardziej nie moglam skojarzyc. Ok, juz sie nie tlumacze- gafa i tyle. :wstyd:

[Edyta]

Ten obraz namalował Johanes Torrnentius - XVII wieczny malarz holenderski.

Poprawnie jest: Johannes Torrentius

[ Dodano: 13 Kwiecień 2007, 16:18 ]
Prawdziwie imię: Jan Simonsz van der Beeck

[ Dodano: 13 Kwiecień 2007, 16:38 ]
Aha, no i najlepiej: niderlandzki. Taki mały snobizm.

[Adam_Leszek]

Nieźle Kraśny!
Ja też byłem zachwycony esejem Herberta o owym obrazie, no i jakiś czas temu też napisałem wiersz o nim (właściwie: i o obrazie, i o eseju), który pozwolę sobie dla porównania spisac; przepraszam za brak litery "c z kreseczką u góry", ale piszę na zdefektowanej klawiaturze i nie miałem wiersza skąd skopiowac.
Kraśny zmieścił się w 12 wersach i podszedł do problemu w zupełnie inny sposób ode mnie - dzięki za inne spojrzenie; piwko za to


Martwa natura z wędzidłem

Mistrz flamandzki zawołał po imieniu
mnie, tak! właśnie mnie - z tej przepaści wieków.
Więc mnie zawołał, tak jak mógł: w milczeniu,
obrazem, deską, prawdą o człowieku.
Złożony krzyż z przedmiotów zwykłych paru:
natura martwa, a śmierc była nudna.
W oddali czeluśc, ciemnośc, czerń pożarów,
a przed nią rzeczy naszych świetnośc złudna.
Jest dzban cynowy i gliniany. Kielich,
co do połowy rozświetlony płynem;
dwie fajki, wędzidło. Arkusz papieru,
a na nim napis, co dzieła jest czynem:
w pieśni chwalone jest umiarkowanie,
lecz w błąd jest w pieśni - i słowach, i w nutach.
Zagadka dla inkwyzytorów krwawych:
czy szczera była, czy skłamana skrucha?
Nie wiem. I ciężko mi myślec inaczej
o owym tajemniczym Mistrzu Janie,
jak poprzez zdumienie: zwyczajne, prostacze,
gdy innych zdumień rzadko pozostaje
tyle, by jeszcz nadziwic się światem...


No tak. To tyle, Mistrzu Torrentiusie.
Pozostawiłeś dzieło-tajemnicę;
ja go rozwikłac nie umiem. Nie muszę.
Ja tylko w dzieła popatrzę źrenicę.
Różne cię bóle dopadły i męki,
jest tajemnicą twoja postac cała;
spłonęła reszta dzieł twej świetnej ręki,
martwa natura jednak zostac miała...
czym? Pośrodku spotkań z arcydziełami?
- Praktycznie deskę tę wykorzystano:
została wiekiem beczki z rodzynkami.
Reszta arcydzieł? - tylko zbędną plamą.


VI2005, Opole

[Krasny]

Wszystko pięknie, ale ja rzeczonego eseju nie czytałem (jeszcze)

[Alek]

Czytaj koniecznie! Kapitalny jest!
Piwa dla Kraśnego i Adama!

[Adam_Leszek]

Wszystko pięknie, ale ja rzeczonego eseju nie czytałem (jeszcze)

No i też Twój wiersz jest bardziej świeży, że tak to określę - ja po przeczytaniu Herberta już się nie potrafiłem się już od niego uwolnić.

OT:

Czytaj koniecznie! Kapitalny jest!

Jak cała książka. Moje dwa ulubione eseje stamtąd to "Łóżko Spinozy" i jeszcze ten o tulipanach, nie pomnę teraz tytułu

[Krasny]

"Łóżko Spinozy"

Łóżko Spinozy? Hmm... cóż, zapowiada się ciekawie - doczytam. Ale tak czy siak, mój wielce oświecony utwór jest niezaburzony przez lekturę ZH. Powstał zwyczajnie w wyniku obcowania z arcydziełami niderlandzkiego malarstwa ( ), kto nie obcował - polecam.