Forum o Jacku Kaczmarskim

Borys Pasternak - Noc zimowa

<!-- m --><a class="postlink" href="http://www.litera.ru/stixiya/authors/pasternak/melo-melo-po.html">http://www.litera.ru/stixiya/authors/pa ... lo-po.html</a><!-- m -->

Zimową nocą hulał wiatr
Po całej ziemi.
Świece zdobiły stołu blat,
Świece płonęły.

Jak w letni wieczór roje ciem
Lecą do ognia,
Tak mroźną nocą sypał śnieg
Do mego okna.

Zamieć lepiła w nim na szkle
Przedziwne sceny.
Świece płonęły jak we śnie,
Świece płonęły.

Na oświetlony izby próg
Padały cienie
Złączonych rąk, złączonych nóg,
Spiętych w milczeniu.

Z mych bosych stóp zsunęły się
Dwa pantofelki,
Świecznik uronił wosku łzę
Na mą sukienkę.

Wszystko ginęło w śnieżnej mgle
W srebrzystej bieli.
Świece płonęły jak we śnie,
Świece płonęły.

Na świece podmuch z kąta wiał
Miłosnym żarem,
Tak jakby anioł złożyć chciał
Skrzydeł ofiarę.

Przez cały miesiąc hulał wiatr,
Po całej ziemi,
Świece zdobiły stołu blat,
Świece płonęły.

Przekład: Dauri

Nareszcie jakiś przekład z rosyjskiego...

Całość bardzo zgrabna, przede wszystkim oddaje nastrój oryginału i nie traci przy tym wierności jemu. To rzadki przypadek, bo przekład na ogół wiąże się z rezygnacją z jednego na rzecz tego drugiego. Duży plus za kluczowe wersy o płonących świecach i za „skrzydeł ofiarę”.
Gdybym miała się czepiać, to tylko bardzo subiektywnie.

Czwarta zwrotka.
Tutaj bardzo szkoda mi oryginalnego: "Скрещенья рук, скрещенья ног, Судьбы скрещенья."
W przekładzie ginie ta "cудьбa" (los, przeznaczenie, dola). I zamiast „złączonych”, bardziej ujęłoby mnie „splecionych”, bliższych oryginalnemu skrzyżowaniu i ładnie nawiązującemu do skrzyżowania losów w ostatnim wersie. Wiem, to wykorzystał w swoim tłumaczeniu Lewandowski.

Na myśl mi przyszło jeszcze jedno ocalenie cудьбы.
„Na oświetlony izby próg
Padały cienie
Splecionych rąk, splecionych nóg-
Wróżby spełnienie”
Traci się jedno „splecenie”, ale za to zostaje „los, wróżba” i pojawia się nowa ciekawa metafora, nieobecna w oryginalnej wersji – nawiązanie do znanej andrzejkowej wróżby rzucania cienia figurkami wylanymi z wosku.

Piąta zwrotka.
Bardzo udana. Pantofelki zdecydowanie lepsze od trzewiczków występujących w konkurencyjnej wersji Lewandowskiego. Trochę zmuszają do zastanowienia te bose stopy, z których zsuwają się owe pantofelki, ale można założyć, że nie chodzi tu o stopy już bez obuwia, ale te nieodziane w żadne wyroby pończosznicze (przecież oprócz świec mógł w tej izbie znajdować się na przykład kominek i było dość ciepło).

pozdrawiam

Nadziejo, bardzo dziękuję za zainteresowanie i cenne uwagi. Niezmiernie miło mi, że Twój powrót na forum po rocznej nieobecności nastąpił przy okazji tego przekładu.

Czwarta zwrotka - mnie też szkoda oryginalnego: "Скрещенья рук, скрещенья ног, Судьбы скрещенья." - to jeden z ładniejszych fragmentów wiersza. Ale w swoich przekładach staram się nie zrzynać pomysłów już wykorzystanych.

Pomysł z wróżbą ciekawy. Rozumiem, że byłaby to andrzejkowa zapowiedź "splecionych rąk, splecionych nóg" i innych przyjemności z tym związanych, co zrealizowało się w lutym. Świadczyłoby to o pewnej opieszałości partnera bohaterki wiersza w tych sprawach - ale czemu nie. Nie wiem, czy zwyczaj lania wosku w andrzejki był praktykowany w Rosji, jeżeli nie, mogłoby być "losu spełnienie". W każdym razie ciekawe, jak by wyglądał odlew z wosku stanowiący ową wróżbę.

W kwestii wyrobów pończoszniczych - mam w planach obejrzenie rosyjskiego serialu "Doktor Żywago" <!-- m --><a class="postlink" href="http://www.imdb.com/title/tt0417319/">http://www.imdb.com/title/tt0417319/</a><!-- m --> , być może też powrócę do powieści. Może się to wyjaśni. Jestem pełen obaw, gdyż coś tam pamiętam, że w jakimś fragmiecie powieści brakowało węgla na opał.

Pozdrawiam serdecznie

dauri napisał(a):Rozumiem, że byłaby to andrzejkowa zapowiedź "splecionych rąk, splecionych nóg" i innych przyjemności z tym związanych, co zrealizowało się w lutym.

Moje skojarzenie było nieco luźniejsze. Powiązały mi się w wyobraźni ten wosk kąpiący ze świecznika, rzucane cienie splecionych ciał i wisząca nad tym wróżba. Można więc powiedzieć, że cały wieczór to były takie andrzejki, z laniem wosku, rzucaniem cieni i spełnieniem wróżby.

dauri napisał(a):Świadczyłoby to o pewnej opieszałości partnera bohaterki

lub samej bohaterki, względnie obojga

dauri napisał(a):Jestem pełen obaw, gdyż coś tam pamiętam, że w jakimś fragmiecie powieści brakowało węgla na opał.

Węglem w kominku? I to jeszcze w taki wieczór? Myślę, że wtedy te "przedziwne sceny" miałyby miejsce nie na szybie, a w izbie.

nadzieja napisał(a):Węglem w kominku? I to jeszcze w taki wieczór? Myślę, że wtedy te "przedziwne sceny" miałyby miejsce nie na szybie, a w izbie.

To prawda. Ale może w tej izbie był piec kaflowy. Gdyby był kominek, to po co im byłaby jeszcze świeca?