Forum o Jacku Kaczmarskim

Slucham i slucham Legendy o milosci i coraz bardziej jest dla mnie 'Lesmianowa'

Tyle prawd przewrotnych i tajemnic tyle!
Żadne nie wiedziało, że tylko przez chwilę.

Juz poprzednio pisalam o JK - Lesmian ( Osjan) , ale watek sie nie rozkrecil, moze teraz? Jakie macie zdanie? Nie mysle o konkretntym wierszu Lesmiana, a o samym nastroju.
A moze daloby sie znalezc i wiersz?

Żadnych leśmianizmów...
Jakoś nie mam skkojarzeń z Leśmianem.

No, ja mam.I nie tylko w Legendzie... Nie lubisz Lesmiana, czy tylko nie widzisz podobienstw
czysto nastrojowych?

Elzbieta napisał(a):Nie lubisz Lesmiana

Bardzo lubię poezję Leśmiana.

No wiec moje poprzednie skojarzenie-

Cytuje z dawnego posta:Od kiedy poznalam 'Konfesjonal' pare zdan wydawalo mi sie bardzo znajomych:

'....Gdy cierpieć, ani ginąć sam - nie mogłem....
....Stworzyłem świat - na podobieństwo Świata'

No i przypomnialo mi sie - Lesmian 'Jam nie Osjan...':

'Gine, jak on by ginal, choc zginac nie moze...
Stworzylem bezrozume swaty,
Tak jak On by je stworzyl'

Podobienstwo jest pewnie przypadkowe. JK zapewne czytal Lesmiana i gdzies to Mu w glowie zostalo, albo po prostu taka sama mysl Mu zaswitala.

Gdyby wyłapywać pojedyncze słowa i przefiltrować je przez antologie polskiej poezji to pewnie większośc autorów znalazłaby jakieś leksykalne odniesienia u JK.

Tak, akurat jesli chodzi o Konfesjonal, bo tam nie ma oczywiscie nastroju Lesmianowego. Natomiast w Legedzie go (nastroj) czuje (bo leksykalnych nie potrafie sobie przypomniec) - coz moze tylko ja

Zgzadzam sie z Simonem, tez nie czuje tutaj nic z poezji Lesmiana...

Ten wers:

Cytat:Tyle prawd przewrotnych i tajemnic tyle!

nieco... w nastroju swym może się z Leśmianem kojarzyć.

Ale całość twórczości JK wydaje mi się być wręcz krańcowo odmienna od wierszy Leśmiana (którego również bardzo lubię). Leśmian to czucie, emocje. Językowo - gęstość neologizmów.
A Kaczmar jest bardzo intelektualny. Wprawdzie również wycyzelowany w formie, ale ta forma zupełnie inna.

Są wyjątki, rzecz jasna.
Pierwsze skojarzenie - "Cztery pory niepokoju". Nastroje i porywy. Granie na emocjach. Ale sam Kaczmarski uważał ten utwór za inny i chyba niezbyt go cenił, o czym kiedyś była mowa w innym wątku.

( <!-- m --><a class="postlink" href="http://www.kaczmarski.art.pl/forum/viewtopic.php?p=52714#52714">http://www.kaczmarski.art.pl/forum/view ... 2714#52714</a><!-- m --> )

Swoją drogą - "Cztery pory niepokoju" skojarzyły mi się z "Topielcem" Leśmiana:


TOPIELEC



W zwiewnych nurtach kostrzewy, na leśnej polanie,

Gdzie się las upodobnia łące niespodzianie,

Leżą zwłoki wędrowca, zbędne sobie zwłoki.

Przewędrował świat cały z obłoków w obłoki,

Aż nagle w niecierpliwej zapragnął żałobie

Zwiedzić duchem na przełaj zieleń samą w sobie.

Wówczas demon zieleni wszechleśnym powiewem

Ogarnął go, gdy w drodze przystanął pod drzewem,

I wabił nieustannych rozkwitów pośpiechem,

I nęcił ust zdyszanych tajemnym bezśmiechem,

I czarował zniszczotą wonnych niedowcieleń,

I kusił coraz głębiej - w tę zieleń, w tę zieleń!

A on biegł wybrzeżami coraz innych światów,

Odczłowieczając duszę i oddech wśród kwiatów,

Aż zabrnął w takich jagód rozdzwonione dzbany.

W taką zamrocz paproci, w takich cisz kurhany,

W taki bezświat zarośli, w taki bez brzask głuchy,

W takich szumów ostatnie kędyś zawieruchy,

Że leży oto martwy w stu wiosen bezdeni,

Cienisty, jak bór w borze - topielec zieleni.

Luna napisał(a):"Cztery pory niepokoju" skojarzyły mi się z "Topielcem" Leśmiana:

To by się nawet dało zaśpiewać na tę samą melodię!

Też o tym pomyślałem Może ktoś nagrałby na próbę?

Spróbuję popołudniu nagrać

Przepraszam na wstępie za spóźnienie i za słabe wykonanie, to była pierwsza próba nagrania, kolejne nie doszły do skutku z powodów technicznych. Wybaczcie! Jeśli ktoś to lepiej może nagrać to chętnie również posłucham

<!-- m --><a class="postlink" href="http://mallorn.ii.uj.edu.pl/kaczmarski/michal_manka/public/Nagrania/Topielec.mp3">http://mallorn.ii.uj.edu.pl/kaczmarski/ ... pielec.mp3</a><!-- m -->