01-22-2011, 01:15 PM
Simon zdecydował się podrzucić publicznie tu: <!-- m --><a class="postlink" href="http://www.facebook.com/note.php?note_id=157418697643965">http://www.facebook.com/note.php?note_i ... 8697643965</a><!-- m --> tekst JK ze swojego archiwum.
Pozwolę więc sobie go powielić na forum:
Kolumna Zygmunta
Jeszcze się nie zaczął siedemnasty wiek,
Jeszcze w sprawach wiary bałagan panuje:
W mocy wciąż warszawski dokument, co rzekł,
By z Bogiem mógł każdy obcować — jak czuje.
Ale już w powietrzu nowy zapach czuć.
Święta wiara cierpi! Cóż po dokumentach!
Zbór psów luterańskich podpaliła młódź,
Gonią protestantów krakowskie chłopięta!
Monarcha-katolik łunę w oknie widzi.
Dokument, krzyk bitych — płat popiołu w dymie.
Nie staną na drodze Niemce ani Żydzi
Polskiej racji stanu opartej na Rzymie!
Kilka lat minęło. Już hultajstwo wie
Kogo bić bezkarnie wolno w swoim kraju.
Czasem klasztor szlachcie zdobyć zdarzy się
By niewiastę porwać — prawo obyczaju.
Ale kto odmówi przysięgi na Krzyż,
Albo Trójcy Świętej jak trzeba nie chwali —
Tego ty, Polaku, w imię boże zniszcz,
Wyrwij język, poćwiartuj, a duszę ocalisz.
Monarcha — katolik podpisze pergamin:
Wielki plan wymaga jedności Polaków,
Czymże dla nich jakiś Kalwin, czy Arianin —
Rzym, Uppsala, Moskwa w grę wchodzi — nie Kraków.
Moskwa — już niedługo. Moskwę u wrót,
Z głodu — katolicki zjada się garnizon.
Uppsalę oddala dynastyczny głód,
W Rzymie nie tak chętnie już Zygmunta widzą.
Wiary Świętej mieczem nie zaniósł na wschód,
Łupy zwiózł ze wschodu do nowej stolicy;
Ale zapamiętał Azjata ten but,
I przestrzegł przed Polską w swojej cyrylicy.
Monarcha — katolik od wieków już w trumnie.
Nie zdołał na ołtarz rzymskiej wstąpić łaski,
Lecz z mieczem i krzyżem stoi na kolumnie,
Którą wzniósł — dla zasług — wdzięczny lud warszawski.
(19.01.1993 r.)
Pozdrawiam
Z.
Pozwolę więc sobie go powielić na forum:
Kolumna Zygmunta
Jeszcze się nie zaczął siedemnasty wiek,
Jeszcze w sprawach wiary bałagan panuje:
W mocy wciąż warszawski dokument, co rzekł,
By z Bogiem mógł każdy obcować — jak czuje.
Ale już w powietrzu nowy zapach czuć.
Święta wiara cierpi! Cóż po dokumentach!
Zbór psów luterańskich podpaliła młódź,
Gonią protestantów krakowskie chłopięta!
Monarcha-katolik łunę w oknie widzi.
Dokument, krzyk bitych — płat popiołu w dymie.
Nie staną na drodze Niemce ani Żydzi
Polskiej racji stanu opartej na Rzymie!
Kilka lat minęło. Już hultajstwo wie
Kogo bić bezkarnie wolno w swoim kraju.
Czasem klasztor szlachcie zdobyć zdarzy się
By niewiastę porwać — prawo obyczaju.
Ale kto odmówi przysięgi na Krzyż,
Albo Trójcy Świętej jak trzeba nie chwali —
Tego ty, Polaku, w imię boże zniszcz,
Wyrwij język, poćwiartuj, a duszę ocalisz.
Monarcha — katolik podpisze pergamin:
Wielki plan wymaga jedności Polaków,
Czymże dla nich jakiś Kalwin, czy Arianin —
Rzym, Uppsala, Moskwa w grę wchodzi — nie Kraków.
Moskwa — już niedługo. Moskwę u wrót,
Z głodu — katolicki zjada się garnizon.
Uppsalę oddala dynastyczny głód,
W Rzymie nie tak chętnie już Zygmunta widzą.
Wiary Świętej mieczem nie zaniósł na wschód,
Łupy zwiózł ze wschodu do nowej stolicy;
Ale zapamiętał Azjata ten but,
I przestrzegł przed Polską w swojej cyrylicy.
Monarcha — katolik od wieków już w trumnie.
Nie zdołał na ołtarz rzymskiej wstąpić łaski,
Lecz z mieczem i krzyżem stoi na kolumnie,
Którą wzniósł — dla zasług — wdzięczny lud warszawski.
(19.01.1993 r.)
Pozdrawiam
Z.
[size=85][i]Znaczyło słowo - słowo, sprawa zaś gardłowa
Kończyła się na gardle - które ma się jedno;
Wtedy się wie jak życie w pełni posmakować,
A ci, w których krew krąży - przed śmiercią nie bledną.[/i][/size]
Kończyła się na gardle - które ma się jedno;
Wtedy się wie jak życie w pełni posmakować,
A ci, w których krew krąży - przed śmiercią nie bledną.[/i][/size]