"Wiosną lody ruszyły, Panowie Przysięgli."

[misiek-st]

Gdzieś już o tym było pisane, ale nie mogę znaleźć: skąd pochodzi bądź do czego nawiązuje pierwszy wers "Przeczucia"?

[Elessar]

Sala: Chciałbym zapytać o źródła piosenki Przeczucie, czyli cztery pory niepokoju. Ona jest tak inna i wiele rzeczy bardzo trudno zrozumieć. Zaczyna się frazą: Wiosną lody ruszyły Panowie Przysięgli...

JK: Cóż, ja to pisałem po pijaku i w trakcie pierwszego rozwodu dla odmiany. Myślę, że to po prostu takie przeczucie delirium, ale uporządkowane poetycko. Składa się z wielu elementów, które mi wtedy towarzyszyły na co dzień. "Panowie Przysięgli" to przewrotnie potraktowan cytat z Ilfa i Pietrowa z Dwunastu krzeseł (lody ruszyły, Panowie Przysięgli) Jak to w poezji - niekoniecznie musi się w stu procentach tłumaczyć, po prostu zabrzmiało mi jako dobry początek. A te refreny z harpiami, upiorami, to jest po prostu dygot, lęk poranny, czy jak to nazwać. I ja nawet nie miałem zamiaru tego nigdy śpiewać, bo zdałem sobie sprawę, że to jest rodzaj takiej katarktycznej twórczości. Ale podczas jakiejś balangi, dwa czy trzy lata po napisaniu tej piosenki, znajomi spytali dlaczego ja tego nie wykonuję publicznie, bo to "działa", przejmuje, więc ich posłuchałem. Ale masz rację, że jest po prostu inna, bo jakby nie ma dla niej uzasadnienia intelektualnego. Jest czystą emocją i w zasadzie strumieniem skojarzeń.

Wygrzebane z tego tematu: <!-- m --><a class="postlink" href="http://www.kaczmarski.art.pl/forum/viewtopic.php?t=2156">http://www.kaczmarski.art.pl/forum/viewtopic.php?t=2156</a><!-- m -->

[misiek-st]

Cytat:
Sala: (...)

No nie, tylko wada wzroku mnie tłumaczy...
A Forum przeszukiwałem warunkiem "Przeczucie", stąd ten topic nie wyskoczył...

W każdym razie Bóg zapłacz

[Elessar]

Heh uroki wyszukiwarki Ja szukałem przez słowo "lody"

A tak wogóle to sam zapłacz, a nie proś szefa

[misiek-st]

nie proś szefa

Sam sobie jestem szefem, szafarzem i szafotem

[pkosela]

Cóż, ja to pisałem po pijaku i w trakcie pierwszego rozwodu (...) Myślę, że to po prostu takie przeczucie delirium (...) A te refreny z harpiami, upiorami, to jest po prostu dygot, lęk poranny

Cały czas nie rozumiem dlaczego JK z takim przekonaniem próbował odciąć się i zbagatelizować ten tekst.
Ja uważam "Przeczucie" za jeden z najlepszych Jego wierszy.
Pamiętam, że bardzo się zdziwiłem, jak przeczytałem tą wypowiedź...
Ale może to tylko takie moje, indywidualne odczucie? Może powinienem napisać "mój ulubiony"?

[Elessar]

Wiersz jest ciekawy. Gdyby nie był to nie znalazł by się w mojej "Złotej 10"

[misiek-st]

Cały czas nie rozumiem dlaczego JK z takim przekonaniem próbował odciąć się i zbagatelizować ten tekst.

On zupełnie odstaje od reszty utworów, jest kompletnie osobny - Kaczmarski musiał mieć świadomość jego inności.

U mnie samego - w ścisłej czołówce, może nawet na podium... trapiony:

[tmach]

Wiersz jest ciekawy. Gdyby nie był to nie znalazł by się w mojej "Złotej 10"

Czyżby przecieki , co jest w Złotej 10?Jeśli tak , to może coś jeszcze powiesz.

[Elessar]

W mojej Złotej 10 Tej którą ja wysłałem

[tmach]

Co ślepemu po oczach?

[Elessar]

No w sumie lepiej nie wspominać o Złotej 10 teraz, bo od razu posądzają o jakieś wtyki

Koniec ewentualnego offtopa :]

[Artur]

Robicie offtopic....

[Krasny]

(..............)

[misiek-st]

No nie, co do tego że nie ma treści to sie nie zgadzam - oczywiście jest impresją a nie "opowieścią" jak większość utworów JK. Ale treścią jest tu stan psychiczny PL i jego tytułowe przeczucie - zresztą być może to jest najbardziej zbliżony do typowej liryki utwór JK...

[MichałGadziński]

Cały czas nie rozumiem dlaczego JK z takim przekonaniem próbował odciąć się i zbagatelizować ten tekst.
Ja uważam "Przeczucie" za jeden z najlepszych Jego wierszy.
Pamiętam, że bardzo się zdziwiłem, jak przeczytałem tą wypowiedź...
Ale może to tylko takie moje, indywidualne odczucie? Może powinienem napisać "mój ulubiony"?

Nie jest to li tylko subiektywne odczucie, bo dla mnie również jest to jedna z najlepszych piosenek Jacka, doskonale oddająca uczucie niepokoju. Ubiegłej jesieni miałem taką fazę, że "Czterech pór niepokoju" słuchałem non stop. Też dziwi mnie dystans autora do utworu.

[Krasny]

(.............)

[pkosela]

No to mnie pocieszyliście
A już myślałem, że jestem oryginałem...
Ja cenię ten utwór głównie dlatego, że pokazuje w zwięzłej formie obrazy (tak, właśnie w malarski, a może nawet fotograficzny sposób) Polskich Pór Roku...
I - wbrew temu, co pisali inni, dla mnie jest to typowy przykład w Twórczości JK - myślenie obrazami. Obalanie stereotypów. Zestawianie np. pławiącej się w złocie i zieleniach Matki Boskiej (czyli radosne święto i bogobojność) z tym, że gdzieś pod spodem czają się Harpie i upiory...
W moim przypadku "Przeczucie" pełniło jeszcze rolę (dawno się nie zdarzyło) - przeciwwagi dla kojarzenia postaci JK z "bardem Solidarności". Ktoś, kto traktował Go jako politykiera, "dostawał po nosie" w pierwszej kolejności tą piosenką.
No, chyba że atmosfera sprzyjała raczej "Nu wot tiepier ja umiraju...", albo "Nocnemu kowbojowi"

Pzdr
Pe Ka

[piotrek]

Też dziwi mnie dystans autora do utworu.

Widocznie wolał, aby jego utwory były przemyśleniami, a nie przeczuciami...

[Krasny]

Brawo Piotrku!

[zamocik_23]

A czy któryś inny z tekstów JK był przeczuciem a nie przemyśleniem..?
Na mnie tekst robi niesamowite wrażenie

[gredler]

"Rytmy"?

[zamocik_23]

Hmm... to są przeczeczucia? Dla mnie kolejny dowód na niesamowitą zdolność obserwacyjną JK...

[piotrek]

A czy któryś inny z tekstów JK był przeczuciem a nie przemyśleniem..?

Nie wiem, ale chyba chciał, żeby wiarę przeczuciom dać tylko jeden raz.

[żuczek]

Jest czystą impresją, potokiem skojarzeń. Taki strumień świadomości. Oczywiście refreny są odbiciem (meta)fizycznego dygoru podmiotu, jednakże poza tym nie da się zeń wyizolować praktycznie żadnej treści.

Masz już sporo piw, ale za ten post masz jeszcze jedno ode mnie. Ale nie zgadzam się, że nie ma żadnej treści. Treścią jest stan świadomości, tylko tym razem widzimy ją "od środka". Taki "Konfesjonał" na przykład też jest przecież odpryskiem stanu duszy, ale wiersz jest pisany już z większego dystansu.