Jacek ateistą?

[gredler]

To by znaczyło, że dla JK Bóg był tylko pewnym wzorcem, właśnie 'kategorią kulturową', postacią obdarzoną określonymi cechami, którą można wykorzystać w utworach - tak jak postacie z mitologii :agent:

Ale to już było powiedziane.

[Zbigniew]

Ale to już było powiedziane.

Toś pogrzebał wskrzeszony temat.

[Zeratul]

Ale to już było powiedziane.

Ale chyba nie słowami samego JK.

Pozdrawiam
Zeratul

[Elzbieta]

Toś pogrzebał wskrzeszony temat.

To ja na moment wskrzesze - nikt z Was tego nie czytal?

<!-- m --><a class="postlink" href="http://www.kaczmarski.art.pl/ciekawostki/autografy/moj_zodiak.jpg">http://www.kaczmarski.art.pl/ciekawostk ... zodiak.jpg</a><!-- m -->

[jodynka]

jak dla mnie to jest tak:
Jacek Kaczmarski wierzył, że istnieje jakaś siła stwórcza, wyższa, przeczuwał to, intuicyjnie. Nie chciał tego czegoś nazywać Bogiem. Wolał nazwać to Absolutem. Bo rzeczywiście Bóg się w Polsce kojarzy jednoznacznie.
I chyba nigdy nie powiedział: jestem ateistą.
Był więc agnostykiem.

Wiedział też, jak ważnym czynnikiem kulturotwórczym jest ten wyczuwany przez niego Absolut, nazwany w kulturze słowiańskiej Bogiem.
Kaczmarski był w kulturze osadony bardzo mocno. Przecież udowadniał to na każdym kroku. Pisał o obrazach, których ludzie często nie znali. Śpiewał o książkach, których ludzie nie czytali. Mówił w którymś z wywyaidów, że czasem po kontertach przychodzili do niego ludzie i prosili o listę lektur, które trzeba poznać, żeby zrozumieć o czym śpiewał.
Nie da się ukryć, że religie mają przeogromny wpływ na kulturę. Wszelkie religie na kulturę we wszelkich regionach.
JK wiedział, że Bóg (w dużej mierze katolicki, a już na pewno chrześcijański) motywuje kulturę słowiańską. Więc do niego się odwoływał w swoich utworach.
Ale zajmował się nim z innej strony, pokazywał go z innej strony (Raj).

A co z piosenką "Śniadanie z Panem Bogiem"? (być może to już było przywoływane, nie przeglądam).

[Luter]

Teraz, jak sądzę, jest jakby bardziej odpowiedni klimat dla takich dyskusji, niż kiedyś. Kiedyś "nieodpowiednie" podjęcie tematu chrztu kończyło się gnojeniem tego, który odważył się formułować wersję inna, niż ogólnie przyjęta (czyli wersję, że został ochrzczony).

Ogólnie przyjętą wersją była (i nadal jest, choć już nie na tym forum) ta głoszona przez wielebnych kapłanów i pisma brukowe - wersja o przedostatniej godzinie, w której patron tej strony nawrócił się na wiarę w zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa. I faktycznie, każde podjęcie tematu chrztu kończyło się gnojeniem tego, kto odważył się formułować wersję inną niż ta ogólnie przyjęta.