|
Aforyzmy w twórczości Jacka
|
12-14-2004, 10:31 PM
"Nie ten umiera, co właśnie umiera,
Lecz ten, co żyjąc, w martwej kroczy chwale" Jakie jeszce złote myśli stworzył Jacek w swiuch dziełach? Znam ich niby sporo (utworów) a innych (aforyzmów) nie za bardzo umiem się doszukać... 
12-14-2004, 10:35 PM
Mniej ważne — ile czasu trawisz,
Niż — z jakim trawisz go wynikiem Nie wskażę, gdzie która ze stron świata leży — Mądremu to na nic, głupi nie uwierzy. tutaj wszystko, co piękne, wszystko, co straszliwe, bo żyje — przeżywane przez wszystko, co — żywe… Trudno przykład brać ze Świętych, Gdy wokoło Świętych braknie. Więc się łaknie, czego łaknie Bóg przeciętnych! Jestem egzemplarz człowieka, A to znaczy — diabli, czyśćcowy i boski Niechby się inaczej zgięła historii sprężyna, A rehabilitowalibyśmy dziś — Stalina. Późno mądrość przychodzi Czego pragnąć się godzi. Ale próżno żałować Czego nie szło zachować W baśniach śpią prawdziwe dzieje; Woda Życia nie istnieje, Ale zawsze warto po nią iść Zabić — i przy tym siebie nie zbezcześcić — To niemożliwość. Kwadratura koła. Upadek imperium — strona w podręczniku, A w każdej czcionce stu dusz hekatomba. W nas jest Raj, Piekło i do obu szlaki. Dwór ma swoje zalety: Po komnatach — kobiety, W radach szlachta zasiada — Jeno nie ma z kim gadać Wszyscyśmy z płócien Rembrandta: to tylko kwestia światła Żak profesorom krzywy Martwych nie słucha żywy, Nie wyciągają wnuki Z życia dziadów nauki To się pojmuje na świeżym powietrzu Słuchając Mozarta, czytając Montaigne’a: Musi być przestrzeń w muzyce i w wierszu, Muszą być miejsca puste na wybrzmienia. Im mniej cię co dzień, miodzie — Tym mi smakujesz słodziej: I słońcem i księżycem, Rozkoszą nienasyceń, Szczodrością moich dni — Dziękuję ci. Chociaż — jeśli słowom ufać się nie daje — Cóż pozostaje? Choć — jeśli miłości już wierzyć nie umiem — Cóż ja rozumiem? Lecz — jeśli na siebie nie możesz już liczyć — Czyż jesteś niczym? Więc ów, kogo wiar różnych oferta nie ruszy — Czyż nie ma duszy? Z rozkoszą się kruszy posągi tyrana, Lecz pustych cokołów natura nie znosi, A wszystkich posągów materia — ta sama I każdy z nas w sobie ją nosi. Nie ten umiera co właśnie umiera Lecz ten, co żyjąc w martwej kroczy chwale Dusza moja — pragnie postu, ciało — karnawału! I pamiętaj — że dana ci pamięć: Nie kłam sobie — a nikt ci nie skłamie Ilu nas w ciszy — tylu w kolędzie, Ilu nas żyje — tylu nie będzie Dusze subtelne i wrażliwe Nie chcą uwierzyć w byt kontrastów Ja z pragnień — jedno mam żarliwe: Móc widzieć ciemność Widzieć jasność Jak tu wyrywać murom zęby krat, Gdy rdzą zacieka cegła i zaprawa? Kat ofierze swej nie wierzy, Że i nad nim stoi kat Przypomina pergamin czy cielęca skóra Że i drzewiej wiedziano — co dziś skrobią pióra. Krom grosiwa i jadła, i chybkiej obłapki Zawżdy człeka kusiły te same zagadki Kto i bawić się umiał i nie bał się myśleć, Temu starość niestraszna pod lipowym liściem Nawet drzewa próchnieją przedwcześnie A przecież istnieją — bezgrzesznie Nosisz w sobie jedno życie, Nosisz w sobie wszystkie śmierci Śmiej się, póki na łez nie uskarżasz się brak Uczciwszy potrzeby ciała — miło o duszy pomyśleć Zawsze znajdzie się ktoś, kto się znajdzie nie w porę Zmierzchem się głupcom złote sny marzą: Niewolnik togę pana przymierza Pewnie ta geometria życia, niby wyrzut Oprawcom podsunęła praktyczną myśl — o Krzyżu. Mogliśmy, czego nie wolno, Co wolno — nie chcemy móc. Wolimy niewolę niż wolność, W której nie ma o co łbem tłuc. Będziemy — jacy zechcemy Byle wiedzieć nam — czego chcieć, Lecz — nie wiemy — czego nie wiemy, Więc nie mamy — co chcemy mieć. Samotną nie pyszń się niemocą, Nie szukaj zbroi w arsenałach, Żyj tak byś zawsze wiedział — po co Bezcenny Ci — Kapitel Ciała. Jak wstyd jest żyć wśród pięknych koni Podstępnym, człekożerczym życiem; Miast doskonałość z nimi gonić — Po łokcie babrać się w korycie. Gorzki egoizm — cecha płocha, Ale niech będzie. Pod warunkiem: Nie pisałbym, gdybym nie kochał Człowieka. Lecz poza gatunkiem. Jak żyć w tylekroć zdobytym Muzeum Gdzie nieżyjący życia się trzymają Wbrew rozsądkowi śpiewając „Te Deum” By nas coś wreszcie obeszło w tym kraju. I niejeden całe życie Nie wie, że już był na szczycie. Więc się modli u stóp krzyży Za tych, którzy padli niżej.
12-14-2004, 10:58 PM
heh, co trzeci znałem, i z każdym kolejnym rumieniłem się coraz bardziej - jak mogłem na nie nie wpaść...!?! :oops:
12-16-2004, 04:40 PM
krzysztof Nowak napisał(a):I niejeden całe życieZ jakiego utworu jest ten cytat? Nie znałem go wcześniej. :o
12-16-2004, 05:21 PM
Szklana góra
Zyska sławę, królem będzie Kto na szklaną górę wejdzie. Kto zdobędzie szczyt w błękicie Będzie tym, kto jest na szczycie. Lecz, choć wielu kusi wejście Jeden tylko ma tam miejsce. A, że przecież Góra - Szklana, Więc dla wielu - niewidzialna. Nawet tym, co na jej zboczach Szczyt się nie odbija w oczach. Skóra Góry gładka, śliska, Diamentowo jest przejrzysta. I dopiero krew rozlana Wskaże gdzie jest szklana ściana. Więc po śladach cudzej krwi Wiedzie wąski ślad na szczyt. Ale nie wie nikt wśród żywych Czy ten szlak, to szlak prawdziwy. I niejeden całe życie Nie wie, że już był na szczycie. Więc się modli u stóp krzyży Za tych, którzy padli niżej. Po czym u ich boku spocznie U stóp góry niewidocznej. Zyska sławę, królem będzie Kto na szklaną górę wejdzie... Jacek Kaczmarski 27.8.1989
Być wciąż spragnionym - to nektar istnienia.
12-16-2004, 05:56 PM
nie wiem czy padł jakikolwik cytat z tego utworu ale,
dla mnie "Niech.." jak całośc, choć i pojedyńcze, mysłi są po prostu manifestem i przesłaniem swoją drogą twórczość JK ma to do siebie ze poza bycia komentarzem do konkretnych wydarzeń ma swój uniwersalny wydzwiek i naukę
Nobody expects the Spanish Inquisition!
07-03-2008, 10:47 AM
"Budujcie Arkę przed potopem
Dobądźcie na to swych wszystkich sił!" i jak dla mnie całe refreny w "Arce Noego"
07-03-2008, 02:43 PM
Bierzesz przyjacielu żonę,
Twoja sprawa i Twój los
NestSite
http://www.arturkaczorek.pl
07-03-2008, 02:48 PM
Z tego utworu to jeszcze
"Bo człek wraca tam, gdzie pił"
07-03-2008, 02:55 PM
Młodość szybko się zabliźni,
Nie ma w tym niczyjej winy Własne pędy, własne liście, Zapuszczamy - każdy sobie A my nie chcemy uciekać stąd! Krzyczymy w szale wściekłości i pokory
07-03-2008, 08:35 PM
"Więc młode dziewczęta strzec trzeba się wam
Tych chłopców co z wami chcą być sam na sam Przeminą raz dwa wina szum słodkie słówka A w darze zostanie wam dziurawa mufka"... I jeszcze: "Alkohol nie szkodzi poecie"...
"Na ludzką pamięć nie można liczyć. Niestety, również na niepamięć."
07-04-2008, 09:07 AM
"- Lęku nie przeżył, kto bać się pragnie,
Miłość wysławia ten, kto nie kochał."
Nic we mnie, prócz do świata żalu dziecięcego,
Tu nikt nie widzi, więc się wstydzić nie mam czego!
07-04-2008, 09:10 AM
"a nas wiedzie siedem demonów co nami się karmią..."
<!-- m --><a class="postlink" href="http://www.stepniarz.pl">http://www.stepniarz.pl</a><!-- m -->
07-04-2008, 11:29 AM
Jak długo w miłości
Wytrzyma lud prosty Nim krzywda znów wsączy nienawiść do krwi, Nim hymn jakiś wzniosły Żelaza wyostrzy I pięści uderzą o drzwi? Jeśli złapie ktoś zarazę niedzisiejszych zasad - Krwi utoczą mu lekarze: lecz się z marzeń, lecz! Nic się nie kończy prostym tak lub nie Strzeżcie się tryumfu jest pułapką losu Bo umrzeć łatwo; żyć jest trudno. Nie wątpić, w sens ofiary wierzyć Jest rzeczą łatwą - bywa wielką. Ten niepokój dopadnie nas zawsze i wszędzie - Pamiętamy, co było Więc wiemy - co będzie. Bo pewne jest, że coś się kończy, Ale ważniejsze - co się zacznie? Pęka mi serce - szkoda sił - Jutro się samo sklei Pieśń człowieka doskonali, Człowiek znika, pieśń nie ginie. Tak śmiertelnik sięga szczytów I w tym tkwi realizm mitu. Czy ruszając na swą Troję Syn udźwignie ojca zbroję? Trzeba mieć do czego wracać, Czego trzymać się by sprostać. Trzeba jeszcze mieć w co wierzyć By się z własną pieśnią zmierzyć. Słowa palą, więc pali się słowa: Nikt o treści popiołów nie pyta. [...] że nadzieja - hakiem Na których duchem ubogich się wiesza. Nie wskażę, gdzie która ze stron świata leży - Mądremu to na nic, głupi nie uwierzy. Jakże gnijącym gruzem - grzebać stary świat, Kiedy nowego nie ma czym i - na czym stawiać? Napis na murze dłużej tutaj trwa Niż człowiek, co wydrapał go z wieczora Potem mnie długo długo tu nie było I oto wracam z najdalszej podróży Stamtąd gdzie nic się z marzeń nie spełniło Tu gdzie najgorsze sprawdzają się wróżby Tyle mi się skojarzyło akurat  (nie ma to jak nabijanie postów :  )Pozdrawiam Z.
[size=85][i]Znaczyło słowo - słowo, sprawa zaś gardłowa
Kończyła się na gardle - które ma się jedno; Wtedy się wie jak życie w pełni posmakować, A ci, w których krew krąży - przed śmiercią nie bledną.[/i][/size]
07-04-2008, 11:54 AM
Zeratul (za JK) napisał(a):Napis na murze dłużej tutaj trwaI na odwrót: "Tam ślad, prędzej niż ten, kto zostawił go, znika".
07-04-2008, 08:10 PM
"Ten, co ciałem się rodzi - ciałem w nicość schodzi,
Od świata się odwraca, za pan brat z robactwem. Kędy duch jego błądzi - pytać się nie godzi Tym, co jeszcze się chwieją na istnienia kładce." i "Z tych, co jeszcze się chwieją na istnienia kładce Mało kto, zamiast gniewać się o to, co było, Zęby ściśnie i powie - długi ojców spłacę, A co ich ułomnością - moją będzie siłą!"
Nic we mnie, prócz do świata żalu dziecięcego,
Tu nikt nie widzi, więc się wstydzić nie mam czego!
07-04-2008, 08:47 PM
"Gorszego ognia Bóg nie wznieci niż ten spod palców jego dzieci".
"Mądry nie śmieje się z klęski". I niemal cały "Hymn".
"Na ludzką pamięć nie można liczyć. Niestety, również na niepamięć."
07-04-2008, 08:50 PM
Nie da się jakoś tego tematu połączyć z tym ?
<!-- m --><a class="postlink" href="http://www.kaczmarski.art.pl/forum/viewtopic.php?t=1547&postdays=0&postorder=asc&highlight=cytat%2A&start=0">http://www.kaczmarski.art.pl/forum/view ... 2A&start=0</a><!-- m -->
"nawet jeżeli czyjeś sacrum jest dla mnie profanum, to sama kultura osobista, szacunek dla innego człowieka nakazuje mi pewną powściągliwość słowną."
07-04-2008, 09:27 PM
bryce napisał(a):Nie da się jakoś tego tematu połączyć z tym ?Pewnie się da, ale aforyzmy to nie to samo, co cytaty... A raczej odwrotnie!
"Na ludzką pamięć nie można liczyć. Niestety, również na niepamięć."
07-09-2008, 08:58 AM
DX napisał(a):Jestem za scaleniem w/w dwóch tematów i usunięciem powyższego posta :agent:Eee tam Cytaty na gg siłą rzeczy muszą być krótkie i nie są tożsame z aforyzmami. A post jest piękny Pozdrawiam Z.
[size=85][i]Znaczyło słowo - słowo, sprawa zaś gardłowa
Kończyła się na gardle - które ma się jedno; Wtedy się wie jak życie w pełni posmakować, A ci, w których krew krąży - przed śmiercią nie bledną.[/i][/size]
07-09-2008, 10:10 PM
Zeratul napisał(a):Dokładnie. Aforyzmy to tzw "złote myśli". W twórczości Jacka jest ich mnóstwo. Fakt, są one cytatami, ale cytaty to nie aforyzmy! Nawet w tym wątku daje się zauważyć, że nie wszyscy widzą różnicę!DX napisał(a):Jestem za scaleniem w/w dwóch tematów i usunięciem powyższego posta :agent:Eee tam Są też antyaforyzmy - przynajmniej dla mnie - np "Czego się nie da zniszczyć z tego trzeba szydzić"...
"Na ludzką pamięć nie można liczyć. Niestety, również na niepamięć."
|
|
« Starszy wątek | Nowszy wątek »
|
