Herbert w "Przekroju" ;)

[ann]

Polowanie na Pana Cogito

Przez wiele lat Zbigniew Herbert twierdził, że przeżył próbę zatrucia go przez Służbę Bezpieczeństwa. Nikt mu nie wierzył. Ale dziś okazuje się, że mógł mieć rację...

[Jkub]

Bulwersujace... :o Jednak można pisać o wszystkim, a ludzie i tak powiedzą, że za komuny było lepiej :zly:

[Coma]

W tej "tematyce" ukazały się dwa inne interesujące artykuły opisujące działania SB wobec Księcia Poetów.
Można je odnaleźć na stronie: <!-- w --><a class="postlink" href="http://www.herbertiada.prv.pl">www.herbertiada.prv.pl</a><!-- w -->
Pierwszy z nich to artykuł Tomasza Fiałkowskiego pt:"Baudeler, czyli Herbert oczami łapsów" ( dział "O Herbercie") a drugi autorstwa Grzegorza Majchrzaka pt:"Zbigniew Herbert pod lupą SB. Kryptonim "Herb". ( dział "eseje").
Dziękuję Ann za pamięć i pomoc

[Niktważny]

W tej "tematyce" ukazały się dwa inne interesujące artykuły opisujące działania SB wobec Księcia Poetów.

Przede wszystkim jednak Zeszyty Literackie opublikowały - nie pamiętam - chyba miesiąc albo dwa miesiące temu zbiór materiałów operacyjnych dokumentujących próbę zwerbowania Zbigniewa Herberta.

[thomas.neverny]

Zeszyty HISTORYCZNE chyba raczej...

[Niktważny]

Zeszyty HISTORYCZNE chyba raczej...

tak jest. Sorry. W pośpiechu pisałem

[Coma]

Tak już dla końcowego uzupełnienia: chodzi tu o 153 numer Zeszytów Historycznych.

[Kajsa83]

Z ta proba otrucia Ksiecia Poetow w Poznaniu, to Siedlecka o tym pisała.

A tu :

<!-- m --><a class="postlink" href="http://www.bosko.pl/relaksik/?art=1001">http://www.bosko.pl/relaksik/?art=1001</a><!-- m -->

[Krasny]

................

[Coma]

Na jakiej podstawie tak sądzisz ?

[Kajsa83]

Polecam jeszcze raz odpowiedni fragment z książki Joanny Siedleckiej Pan od Poezji.
s.319-325.

[Krasny]

..................

[Coma]

Cieszę się, że znasz książkę J. Siedleckiej.Książkę, która zawiera wiele nieścisłości, co zresztą wykazała najbliższa rodzina Poety. Warto także, przed wydaniem sądów o wymyśleniu sobie przez Z. Herberta wątku AK abyś przeczytał także książkę Bohdana Urbankowskiego pt:" Poeta, czyli człowiek zwielokrotniony".
Katarzyna Herbert w wywiadzie "Mój Zbyszek" stwierdziła, że Herbert był zaprzysiężonym członkiem AK. Że w Krakowie związał się z organizacją wojskową. Śledził osoby współpracujące z Niemcami. Że przyczynił się do wydania kobiety, która donosiła do gestapo i na której wykonano wyrok.
O tym wydarzeniu zresztą wspomina - jak zauważa Urbankowski - także Magda Czajkowska z Londynu, autorka książki "Kochane zwierzątka".(polecam książkę!). Kiedy mogłem gościć Magdę Czajkowską dwukrotnie podczas jej obecności w Polsce przyznała, że posądzenia Herberta o - nazwijmy to- "niekonspirację" są niesłuszne.
Tak więc polecam opracowanie Urbankowskiego.

[Kajsa83]

<!-- m --><a class="postlink" href="http://www.kultura.org.pl/notka.php?nid=667">http://www.kultura.org.pl/notka.php?nid=667</a><!-- m -->

Do tej pory panowało potworne zakłamanie dotyczące wczesnej młodości Herberta. On sam mówił o tym oględnie, ale jednak mówił. Nie mam mu tego za złe - każdy wielki pisarz jest oszustem i tworzy swój obraz, nie ma w tym nic złego. Zresztą - czy wpisywał się w coś złego? Kosiński owszem - wpisywał się w obraz zrzucania winy za holocaust na Polaków. Natomiast Herbert odwrotnie. Chciał być akowcem - to ładne. Chciał być z tymi lepszymi. Sam to zresztą podkreślał - człowiek jest tym, kim chciałby być. Niestety, rodzina w popłochu uciekała ze Lwowa przed zemstą bolszewików. W czasie powstania warszawskiego był w Krakowie i uwodził panienki, popijał. W niektórych tekstach wspominano, że może był wtedy w lesie, ale nie ma na to żadnych dowodów.


Siedlecka nie znalazła nikogo, kto mógłby potwierdzić jakąkolwiek konspiracyjną działalność poety. Nic o niej nie wiedzą także historycy. "Przykro nam, ale w naszych archiwach nie natrafiono na ślad informacji potwierdzającej przynależność Zbigniewa Herberta do AK" - odpisano jej z londyńskiego Studium Polski Podziemnej. Ale to może właśnie skutek szczególnie dobrej konspiracji? Może nie walczył we Lwowie, ale dopiero w 1944 roku w Krakowie, gdzie przeniósł się wraz z rodzicami. Wprawdzie pisał stamtąd do przyjaciela "Uwaga historyczno-obyczajowa. Krakowianki mają kosztowną, jedwabną bieliznę, zwykle koloru łososiowego", ale to może również dla lepszego kamuflażu. Poza tym: czy podczas walki o ojczyznę obowiązuje celibat?

Jeśli jednak nie walczył, to nie był też oczywiście żadnym "inwalidą wojennym". Nogę złamał w czasie wojny, ale banalnie - na nartach, potem źle mu ją złożono, łamano raz jeszcze, operowano, i w rezultacie do końca życia trochę kulał. Cień szansy na inne rozwiązanie zagadki kryje jedynie wiersz "O dwu nogach Pana Cogito", gdzie jest mowa o dwóch bliznach na prawej nodze: jednej "wzdłuż ścięgna Achillesa" (to byłaby pamiątka po złamaniu i operacji) i drugiej - "owalnej, bladoróżowej" (czyli mocno przypominającej bliznę po kuli), "sromotnej pamiątce ucieczki".

[Coma]

Naprawdę z uznaniem odnoszę się do "przywiązania" do książki J. Siedleckiej, jednak warto przeczytać Urbankowskiego, który obala pewne stwierdzenia Siedleckiej.
Wspomnienie Leszka Elektrowicza:" W odrębnych jednostkach odbywaliśmy podchorążówkę Armii Krajowej, przy czym Zbyszek, choć nieco młodszy, był bardziej ode mnie zaawansowany".
Ja już nie wspominam o liście pułkownika Ryszarda Kuklińskiego do "Tygodnika Solidarność" (nr 32/1998) w którym wspomina on, iż Herbert był oficerem wywiadu AK.

[Kajsa83]

Wspomnienie Leszka Elektrowicza:" W odrębnych jednostkach odbywaliśmy podchorążówkę Armii Krajowej, przy czym Zbyszek, choć nieco młodszy, był bardziej ode mnie zaawansowany"

A to ciekawe. Moglbys cos wiecej napisać ? Poza tym nawet siostra nie wierzy w udzial brata w AK, nie ma żadnych sladow, nie natrafili na nie najlepsi znawcy lwowskiej konspiracji.

[Coma]

Mogę, ale akurat nie mam czasu. Z wielu rozmów z siostrą Heberta i jego siostrzeńcem wiem, że rodzina do okresu lwowskiej przynależności do AK podchodzi z pewnym dystansem, natomiast okres już krakowski można nazwać u Herberta okresem konspiracji...zatem kłania się Bohdan Urbankowski i jego książka. Polecam.
Fragment L. Elektrowicza, który przytoczyłem można odnaleźć w pozycji: J. Ruziewicz, L. Elektrowicz, M. Skwarnicki, B. Toruńczyk i in. "Upór i trwanie. Wspomnienia o Zbigniewie Herbercie"- Wrocław 2000.

[Szeszmelke]

Ponownie odwołam się do artykułów z tej strony - <!-- m --><a class="postlink" href="http://www.niniwa2.cba.pl/">http://www.niniwa2.cba.pl/</a><!-- m -->

Do Siedleckiej to się faktycznie przywiązaliście. Nie wydaje mi się, żeby aż tak ubarwił sobie życiorys - to by było zwyczajne kłamstwo.

Na stronce pisze, że ze swoim akowstwem się nie obnosił, choć był trochę przewrażliwiony na punkcie pamięci AK. To porwierdza raczej, że jednak był w niej.

Czytając te teksty przyjąłem a priori, że Herbert walczył w jakiś sposób. Ci, którzy się tam wypowiadają, na prawdę przekonali mnie niemal od razu.

O szczerości i prawdziwości jego imiczu też dużo się tam mówi. Same pozytywy. Zrobili z niego świętego.